De Zuidpool-telescoop (SPT) is ideaal gelegen om diep in het universum te kijken. Maar een groep astronomen is er in de winter is erg moeilijk.
Stel je voor dat je astronomie doet op een plaats waar de hele winter geen nacht is en de temperatuur daalt tot -100 graden Fahrenheit. Maar er zijn hardwerkende astronomen, enthousiastelingen die jaar na jaar doorbrengen op de Antarctische telescoop van de Zuidpool.
Het is een ruwe omgeving, maar geweldig voor astronomisch onderzoek vanwege de droge atmosfeer (waterdamp verstoort waarnemingen). Onderzoekers van het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics overwegen zelfs om een telescoop te bouwen op de site van Dome A, op ongeveer 1000 mijl van de paal en een lange route van huis.
Houden ze er echt van om er een heel jaar te zijn? En hoe is het typische dagelijkse leven van de medewerkers van Antarctica? Volgens de experimentele kosmoloog van de Universiteit van Toronto, Keith Vanderlin, die er in de winter 11 maanden heeft doorgebracht, trekt deze plek een bepaald type persoon aan die geen groot bedrijf nodig heeft om te werken. Zijn groep aarzelde tussen het blijven van super sociaal in gemeenschappelijke woningen, of met pensioen gaan. Hij zag ook dat mensen gek werden van het verlangen naar hun familie.
"Mensen die hun familie nooit hebben verlaten, worden" snel "gefrituurd. Je hebt een zwakke wil ontwikkeld, "zei hij. "Het is noodzakelijk om te begrijpen dat het beroep vereist dat je een uur in de lens kijkt en niets doet." Vanderlin kwam in 2008 naar de National Science Foundation, gefinancierd door de South Pole Telescope, na het behalen van zijn Ph.D. Het kostte hem een half uur om van huis naar kantoor te gaan om met een collega te controleren of alles in orde was. Over het algemeen vorderde het werk goed, behalve in zeldzame gevallen van mechanische problemen. Hij herinnert zich hoe één keer op zondagavond de stroom was uitgezet. Het duurde een lange opwarmprocedure om de telescoop op maandag te doen herleven en het spel voort te zetten.
Zuidpool telescoop tijdens de Antarctische nacht.
De omstandigheden zijn hard, maar Vanderlid zegt dat wetenschap de moeite waard is. De telescoop maakt een kaart van de kosmische microgolfachtergrond (CMB) - de resterende energie uit de tijd dat het universum voor het eerst werd uitgebreid. Dit is het best te zien in het magnetronbereik. Omdat overblijfselstraling door sterrenstelsels schijnt, zegt Vanderlid dat licht wordt verstrooid door hete elektronen en zich kan manifesteren als een overmaat aan energie.
"Door deze kleine schaduwen te bekijken, ben je in staat om erachter te komen waar de grootste structuren van het universum zich bevinden," zei hij. "In de loop van de tijd kunnen we, terwijl we de eerste kamer op de zuidpool observeren, ook leren hoe galactische clusters in verschillende tijdperken van het universum groeiden en hoe donkere energie werkt."
De tweede generatie camera meet de lichtintensiteit en polarisatie. Omdat overblijfselstraling wordt gezien door sterrenstelsels en andere structuren, kunnen wetenschappers evalueren hoe de vormen van materie veranderen. En dit zal onze kennis van de zwaartekracht vergroten. Hij zei dat kleine neutrinodeeltjes een aanzienlijke invloed hebben op hoe structuren worden gevormd in het heelal en hoe de zwaartekracht stof en gas aantrekt naar clusters en sterrenstelsels. In 2014 ontdekte een andere zuidelijke telescoop, BICEP2, een polarisatiemod (mod B), die oorspronkelijk geïnterpreteerd werd als zwaartekrachtgolven of rimpelingen in ruimtetijd, gevormd door zwaartekrachtinteracties. Een verder onderzoek bracht echter een meer alledaagse verklaring aan het licht: polarisatie werd gecreëerd als gevolg van stof in onze melkweg.
Zal Vanderlin weer overwinteren? Hij maakte verschillende zomerbezoeken, maar zei dat dat genoeg was. "Na mijn vertrek had ik nog steeds nachtmerries dat ik terug was in de winter", zegt hij. "Het was geen slechte ervaring, maar genoeg voor mij ... en de gedachte om alles te herhalen, gaat niet naar mij."
Vanderlin zal deze maand in Toronto een openbare lezing geven over zijn ervaringen. Als u niet in de gelegenheid bent om te bezoeken, bekijk dan zijn presentatie op TEDx of lees zijn blog over het jaar in Antarctica.
