Wetenschappers zijn bezig met het oplossen van kosmische mysteries en hebben bewijs verkregen dat het superzware zwarte gaten zijn die de geboorte van sterren in sommige kleinere sterrenstelsels belemmeren. Deze grote zwarte gaten overtreffen de enorme massaliteit van een miljoen keer. Ze leven in het galactische centrum en sturen krachtige wind die het proces van stervorming stopt.
Deze resultaten zijn belangrijk omdat dwergstelsels veel groter zijn dan grotere. Met hun studie kun je het beeld van galactische evolutie begrijpen. Sterren verschijnen wanneer gaswolken instorten onder de druk van hun eigen zwaartekracht. Maar sterren zullen niet voor eeuwig worden geboren. Op een gegeven moment wordt dit proces gewoon uitgeschakeld. De reden kan altijd anders zijn, maar soms is de boosdoener een superzwaar zwart gat.
Dergelijke gaten kunnen een krachtig effect hebben door te verwarmen. Ze controleren energie door sterke wind. Wanneer de wind grote moleculaire wolken raakt waarin zich sterren vormen, verhit het gas, waardoor een crash wordt voorkomen.
Vergelijking van de grootte van een dwergstelsel (rechtsonder) met een groot sterrenstelsel in het midden. Bovenste inzet: een dwergstelsel bedekt door MaNGA-gegevens die wind uit een superzwaar zwart gat laten zien Vroege studies hebben aangetoond dat dit proces de geboorte van sterren in grote sterrenstelsels met honderden miljarden objecten kan stoppen. Maar voor dwergsterrenstelsels werd een ander proces voorgesteld. Wetenschappers geloofden dat grote interactie via zwaartekracht met dwerg-systemen en trek het gas toegewezen door de sterren.
De nieuwe analyse toont echter duidelijk aan dat dwergstelsels gas blijven accumuleren, wat het proces van stervorming moet herstarten, maar dat niet doet. Dit leidde tot het idee van een superzwaar zwart gat.
De verkregen resultaten zijn belangrijk omdat ze mogelijk van invloed kunnen zijn op het begrip van galactische evolutie. Gewoonlijk omvat de simulatie van de vorming van sterrenstelsels niet het effect van opwarming door superzware zwarte gaten in sterrenstelsels met een lage massa.
Voor waarnemingen werd het digitale hemelonderzoek van Sloan gebruikt, evenals MaNGA, waarmee de processen die op dwergsterrenstelsels werken, konden worden vergeleken.
