De satelliet van Saturnus is gevuld met geheime en buitenaardse landschappen, maar zoals te zien is in de laatste flyby van Titan, hebben sommige oppervlaktestructuren aardse kenmerken.
Hoewel de dichte atmosfeer van Titan zwak waait met een snelheid van ongeveer 1 meter per seconde, is dit voldoende om uitgebreide eolische (windgevormde) structuren te vormen. Samen met Mars kan Titan worden beschouwd als de "Wereld van de Duinen", waar ongeveer 13 procent van het oppervlak van de satelliet vol is met duinvlaktes.
Deze duinen worden echter niet gevormd uit hetzelfde materiaal dat we vroeger in onszelf zagen. Op aarde worden de duinen gevormd uit silicaatzand. Op Titan bestaat het uit kleine droge korrels koolwaterstoffen - organische verbindingen die de hypothese van mogelijk leven op een satelliet ondersteunen. Observatiegegevens over de duinen van Titan werden verkregen op basis van een cartografische radarbeeld gemaakt door Cassini op 10 juli 2013. Het ruimtevaartuig vloog over de satelliet op een afstand van slechts 999 kilometer.
