Eerder dit jaar lichtte de avondhemel bij Detroit (Michigan) op met felle flitsen. Dit zijn niet de enige tekenen van meteoorverval dat op 17 januari 2018 viel. De meteoorexplosie werd ook geregistreerd door infrasone microfoons en seismometers, waardoor het mogelijk is om deze informatie te vergelijken met satelliet- en grondcamera-surveys.
De onderzoekers gebruiken deze gegevens om de tijd, locatie en hoogte van de ineenstorting van de auto te berekenen, evenals de berekening van de geschatte schade door de explosie. Vuurballen ("vuurballen") zijn extreem heldere meteoren die in de atmosfeer exploderen. Ze worden geschat op 0,8-8,1 ton trotyl equivalent aan 2,2 ton trotyl.
Elk jaar passeren 2000 vuurballen van deze omvang de atmosfeer van de aarde, wat het geval uit Michigan bijzonder interessant maakt om te bestuderen. Wetenschappers wilden meer leren over hoe vaak we vergelijkbare bijna-aardobjecten kunnen verwachten om de potentiële bedreiging voor de aarde te beoordelen. Onderzoekers gebruiken gegevens van vuurbaluitbarstingen als "testgevallen", waarmee we kunnen vaststellen hoe infrasoon en seismisch instrumenten geheime nucleaire testexplosies kunnen vinden en karakteriseren.
Andere vuurballen, zoals de februari-zaak in Chelyabinsk (Rusland), 2013, werden ook intensief bestudeerd met behulp van infrageluid, seismische en optische waarnemingen. Een belangrijke bijdrage werd ook geleverd door informele getuigen die opnamen maakten van wat er op video gebeurde. Maar dit is een ongewone gebeurtenis, die om de paar decennia wordt verwacht. Toen de Michigan-raceauto explodeerde en explodeerde in de atmosfeer van de lagere aarde, creëerde het grote schokgolven en een verscheidenheid aan geluidsgolven, waaronder golven in het laagfrequente of infrarode destructieve bereik van minder dan 20 hertz. Berekeningen op basis van deze informatie hebben ons in staat gesteld om de locatie, hoogte, timing en dekking van de ineenstorting van de auto te bepalen.
Uit de analyse bleek dat infrageluid- en seismische berekeningen consistent zijn met optische waarnemingen, hoewel sommige indicatoren, zoals locatie- en infrageluidgegevens, een grote statistische onzekerheid bevatten. Maar seismische indicatoren hielpen de locatie en hoogte in km te berekenen.
Michigan's meteoor wordt als de kleinste beschouwd om CEUSN te detecteren, dus wetenschappers kunnen ongeveer 15 evenementen van deze omvang opnemen. De analyse stelt onderzoekers in staat om geheime nucleaire tests te bestuderen om conclusies te trekken over hoe gebeurtenissen van deze omvang kunnen worden vastgelegd en hoe ver van de bron van de explosie signalen kunnen worden gedetecteerd.
