Wetenschappers uit Italië, de Verenigde Staten en België ontdekten dat de twee satellieten van Jupiter sporen nalaten in de planetaire straling. Op aarde wordt de aurora gezien als de zuidelijke en noordelijke gebeurtenissen - duizelingwekkende manifestaties van licht in de nachtelijke hemel. Jupiter heeft ook lichten, maar wordt veroorzaakt door een ander proces. De gigantische planeet heeft een krachtig magnetisch veld. Geladen deeltjes uit de magnetosfeer komen periodiek in botsing met de atmosfeer van de planeet, en veroorzaken manifestaties die lijken op aardse. Maar er is iets dat hier niet wordt waargenomen. Dit zijn sporen veroorzaakt door Io of Ganymede.
Alle panelen worden weergegeven in een polaire orthografische projectie met overlappende parallellen en meridianen. (A) Io's voetafdruk in de zuidpool van Jupiter op 1 september 2017. De hoofdplaats (linksboven) wordt gevolgd door een reeks regelmatig geplaatste secundaire plekken, afwisselend boven en onder de middellijn (blauw). Een dunne blauwe boog met stippen is een opeenvolging van voorspelde Io-posities met stippen die elke 100 seconden hun positie voorstellen. (B) Zoals in A, maar laat een later beeld zien. De hoofdvlek (blauwe pijl) heeft een ovale vorm gekregen met een hoekverplaatsing ten opzichte van de gemiddelde richting van de staart (middelste lijn). (Van C naar E) Io's vingerafdruk in het noorderlicht op 1 september 2017. Het model wordt niet weergegeven in C, D en E omdat het zich buiten het zichtbare gebied bevindt Onderzoekers kregen sporen van sporen bij het bestuderen van gegevens die door de NASA Juno-ruimtesonde naar de aarde werden gestuurd. Het bleek dat toen Io dicht bij Jupiter passeerde, dit leidde tot een dubbel spoor dat verscheen in de aurora borealis. Het wordt honderden kilometers verwijderd en verdwijnt wanneer de maan zich van de planeet verwijdert.
Ook gemerkt het pad van Ganymede. Dit zijn twee plekken in het noorderlicht. Het is belangrijk op te merken dat dit de enige satelliet van Jupiter is met een eigen magnetisch veld. Vervolgens kan het spoor het contact van twee magnetosferen markeren. De studie van dergelijke sporen zal helpen begrijpen hoe satellieten op de planeet reageren en hoe krachtige magnetische krachten in contact staan met hun natuurlijke omgeving.
