Gravitatielensing rond een ongelooflijk dicht galactisch cluster

gravitatielensing rond een ongelooflijk dicht galactisch cluster

Halo's van donkere materie zijn theoretische lichamen waarbinnen sterrenstelsels zijn opgehangen (de halomassa domineert de totale massa). Deze halo's kunnen niet direct worden waargenomen, maar wetenschappers ontdekken hun aanwezigheid door het fenomeen van zwaartekrachtlensvorming - vervorming van achtergrondobjecten door sterke zwaartekrachtbronnen die als lenzen fungeren. Onderzoekers zijn zelfs in staat om verre melkwegstelsels te bestuderen, die toenemen door zwaartekrachtlensing van dichterbij gelegen voorwerpen.

Tientallen jaren hebben astronomen geweten dat het proces van clusters van sterrenstelsels niet de accumulatie weerspiegelt van het grootste deel van de materie van het universum. Het concept dat de verdeling van sterrenstelsels correleert met de dichtheid van materie in een bepaald ruimtelijk gebied verscheen in 1984. In het galactische cluster is de verdeling van materie sterk gegroepeerd en worden halo's gevormd op het hoogtepunt van deze verdeling. Dit wordt Halo-offset genoemd.

gravitatielensing rond een ongelooflijk dicht galactisch cluster

Zichtbaar licht en totale massa. Dit is een samengesteld kleurenbeeld van de PSZ2 G099.86 + 58.45, met behulp van CFHTLS g, r en i snapshots. De contouren volgen de massadistributie gereconstrueerd uit WL (wit) en optisch licht (rood) van sterrenstelsels met een fotometrische roodverschuiving van ± 0,06 (1 + zcl) maal de verplaatsing van het cluster. Hoe langer het streepje, hoe hoger de contourwaarde Onlangs hebben Italiaanse wetenschappers de PSZ2 GO99.86 + 58.45 bestudeerd - een extreem dichte galactische cluster met een sterk zwaartekrachtsignaal. Zij rapporteerden dat het systeem uiterst zeldzaam is in het kader van de vorming van een galactische structuur, en de kenmerken ervan duiden op de effectiviteit van versterkende mechanismen anders dan massa in de halo van donkere materie.

De ploegendata laten zien dat de randen van het cluster zijn voorzien van een extreem groot zwaartekrachtlenssignaal dat kan worden opgespoord tot 30 megaparsec. Een hoge signaal / ruis-verhouding betekent een gemiddelde dichtheid, die de gemiddelde kosmologische dichtheid ruimschoots overtreft. En de bottom line is dat deze extreme dichtheid niet alleen door de massa kan worden verklaard.

Hun resultaten zijn in uitstekende overeenstemming met het Lambda-model van koude donkere materie, dat beweert dat het universum een ​​kosmologische constante (Λ) bevat die geassocieerd is met donkere energie en koude donkere materie. Dit laatste is een hypothetische vorm van donkere materie, waarbij deeltjes langzamer bewegen dan licht. Dit model gaat ervan uit dat de structuur van het universum een ​​hiërarchische bottom-up-structuur vormt.

Opmerkingen (0)
Zoeken