Wetenschappers gebruiken de kosmische afstandsladder om de snelheid van expansie van het universum te meten. De symbolische ladder geeft een reeks sterren en andere objecten in sterrenstelsels weer die afstanden aangeven. Door afstandsmetingen te combineren met de snelheid waarmee objecten van ons af bewegen, kunt u de snelheid van uitzetting bepalen
Dit jaar markeert het 90-jarig jubileum van een verbluffende ontdekking: het universum breidt zich uit! De initiatiefnemer was Edwin Hubble, naar wie de ruimtetelescoop werd genoemd. Hubble werkte als astronoom op het Mount Wilson Observatory (Los Angeles) en had op dat moment toegang tot de meest geavanceerde apparatuur. Op de locatie was bijvoorbeeld de Hooker-telescoop van 2,5 meter. Het werd opgericht in 1917 en bleef het grootste tot 1949.
Sinds 1919 heeft Hubble nieuwe sterrenstelsels gefixeerd en in 1923 een methode ontwikkeld voor het meten van afstanden tussen een ver melkwegstelsel en de Melkweg, inclusief de berekening van de werkelijke helderheid van sterren in een ander sterrenstelsel. Vervolgens vergeleek hij deze cijfers met de schijnbare helderheid voor een aardse waarnemer.
Dit werk leidde tot een ongelooflijke ontdekking. Edwin Hubble was op de hoogte van eerdere studies van Vesto Slipher, die zich realiseerde dat hij in staat was om te meten hoe snel de Melkweg naar of van de Melkweg bewoog, op zoek naar veranderingen in de golflengten van het licht van een buitenaards melkwegstelsel. Deze meting wordt de Dopplerverschuiving genoemd. Na het bestuderen van informatie over de afstand tot andere melkwegstelsels en de Dopplerverschuiving, publiceerden Hubble en zijn collega's op 17 januari 1929 een artikel dat een keerpunt werd voor de astronomie. Hij wees erop dat sterrenstelsels blijkbaar niet alleen wegtrekken, maar ook versnellen. In feite observeerde Hubble het proces van expansie van het universum. Deze ontdekking maakte het ook mogelijk om de ouderdom van het heelal te bepalen - ongeveer 13,7 miljard jaar.
Het is 90 jaar geleden en wetenschappers proberen nog steeds te begrijpen hoe uitbreiding werkt. Vorig jaar leerden astronomen, met de hulp van de Hubble Space Telescope, dat expansie sneller is dan ze dachten. Meer specifiek, 73 km per seconde per megaparsec (3,3 miljoen lichtjaar). Bovendien ontdekten wetenschappers na een paar maanden dat de meer afgelegen hoeken van het universum niet zo snel uitbreiden - 67 km per seconde per megaparsek. Misschien wordt het proces beïnvloed door donkere energie, donkere materie of een nog onbekende kracht.
