De hele krater is ongeveer 5 km lang (of 3 mijl). Het oude reliëf heeft ontelbare duizend jaar cycli van bevriezen en smelten ondergaan, die het oppervlak in veelhoekige vormen hebben gebroken. Dit proces wordt exclusief op Mars verspreid en kan zelfs niet op aarde worden gevonden.
Gebroken oppervlaktepolygonen worden, zoals u kunt zien, meer samengedrukt dichter bij de rand van de krater. Het HiRISE-team legt het als volgt uit:
"De rand van de krater beperkt de vorming van fouten dichter bij de marge, waardoor er cirkelvormige scheuren ontstaan. Dit resulteert in meer rechthoekige polygonen meer in het midden van de krater. Fouten dicht bij het midden van de krater laten een typisch vervormingspatroon zien. Sommige van deze centrale polygonen hebben binnen kleinere polygonen. Deze hebben op hun beurt nog kleinere driehoeken. Deze eindeloze afwisseling creëert een recursie-effect! ".
Vanaf 12 augustus 2005 bestudeerde het MRO-ruimtevaartuig het oppervlak van Mars vanaf zijn baan tot maart 2006. Zijn wetenschappelijk experiment op het gebied van beeldvorming met een hoge resolutiecamera (van het Engelse HiRISE), dat wordt gecontroleerd door onderzoekers van het Lunar and Planetary Laboratory van de Universiteit van Arizona, biedt ongelooflijk veel Gedetailleerde beelden van het landschap van Mars in alle zichtbare infrarode golflengten.
HiRISE kan de structuren van het oppervlak van Mars zeer dicht benaderen, omdat het alleen in een baan om de planeet is. De bovenstaande afbeelding is genomen vanaf een afstand van 314 km (of 196 mijl).
