In een cluster van sterrenstelsels ver weg, zagen astronomen een sterrenstelsel, waarin een ongekende staart van oververhitte gassen was gegroeid, waardoor wetenschappers een uniek zicht hadden op de intergalactische omgeving.
Met behulp van de ruimtetelescoop van de NASA, die de hemel scant in een röntgenspectrum, hebben astronomen een lange staart van 250.000 lichtjaren lang gezien, die zich uitstrekte van het CGCG254-021-sterrenstelsel diep verborgen in het Zwicky-cluster 8338, dat 700 miljoen lichtjaren van de aarde verwijderd is. Deze staart, bestaande uit oververhitte interstellaire gassen, werd afgesneden van de melkweg door een heet intergalactisch gas dat zich in de cluster bevond.
De gastemperatuur in de staart bereikt 10.000.000 graden Kelvin (Celsius), terwijl het intergalactische gas Zwicky 8338 3 keer heter is.
Van het grootste belang is de opening tussen de staart en de melkweg, wat waarschijnlijk aangeeft dat alle interstellaire gassen in de Melkweg door de wind zijn weggeblazen. "De grote opening tussen de melkweg en de staart kan ons vertellen dat het gas in de melkweg volledig kan worden uitgeput", zegt Thomas Reiphirch van de universiteit van Bonn in Duitsland. "In wezen is de staart afgesneden van de melkweg."
Astronomen suggereren dat het verlies van een melkweg op de een of andere manier gerelateerd is aan de effecten van een cluster van sterrenstelsels. Deze gasstaart, die al twee keer zo lang is als onze eigen melkweg, kan zelf een bron van stervorming worden. Infraroodstudies CGCG254-021 toonden aan dat er binnen de melkweg maar heel weinig stervormingsprocessen plaatsvinden, veroorzaakt door het verlies van gas waaruit de staart is gevormd.
Bovendien werden andere kenmerken van staartgassen bestudeerd, met name een grote concentratie van zware elementen (zwaarder dan helium) werd gevonden in het "hoofd" van de staart. Er is ook bewijs van een schokgolfgolf, die aan de staart trekt. De schokgolf werd gegenereerd door supersonische beweging uit het intergalactische medium van het cluster.
"Deze staart is een goed voorbeeld van hoe een dynamische cluster van sterrenstelsels daarin gelegen sterrenstelsels kan transformeren," zei Gerrit Schellenberger van de Universiteit van Bonn in Duitsland, die de studie leidde, gepubliceerd in het novembernummer van het tijdschrift Astronomy and Astrophysics. "Bovendien bevat het materiaal in de staart niet alleen waterstof, maar ook zware elementen die het ruwe materiaal kunnen zijn voor de opkomst van nieuwe generaties sterren." Clusters van sterrenstelsels zijn van groot belang, omdat ze erg massief zijn. Deze enorme structuren bevatten honderden tot duizenden afzonderlijke sterrenstelsels en vertegenwoordigen eilanden van zwaartekracht dominantie in de ruimte-tijd en zijn een opslagplaats van donkere materie - een onzichtbare substantie die ongeveer 85 procent van de totale massa in het universum bevat. Als we in de diepten van deze clusters kijken, kunnen we beter begrijpen hoe individuele sterrenstelsels zich ontwikkelen.
"De clusters van sterrenstelsels zijn zo groot dat ze een belangrijke rol spelen in het begrijpen hoe ons universum evolueert", voegde Schellenberger eraan toe.
