Nieuwe verklaring voor fluctuaties in helderheid van de zon

Nieuwe verklaring voor fluctuaties in helderheid van de zon

Het lijkt erop dat onze zon eeuwenlang stabiel is gebleven, maar wetenschappers hebben veranderingen in helderheid opgemerkt. De magnetische velden en grootschalige plasmastromen in de ster zijn hiervoor verantwoordelijk. Voor het eerst konden onderzoekers helderheidsschommelingen op alle tijdschalen herstellen (van minuten tot decennia). Deze informatie verbetert niet alleen de constructie van klimaatmodellen, maar is ook geschikt om ver sterren te karakteriseren.

Nieuwe verklaring voor fluctuaties in helderheid van de zon

Hete plasmastreams op de zonvormgranulatie. Heldere en donkere gebieden veranderen snel. Granulatie is verantwoordelijk voor veranderingen in de helderheid van de zon die minder dan 5 uur duurt. Foto gemaakt in 2009

Met de passage van een exoplanet voor een ster, blokkeert het het licht. Deze verandering wordt door ons vastgelegd, zelfs op een afstand in lichte jaren. In theorie is dit hoe we verre werelden kunnen vinden. Maar in werkelijkheid fluctueert de helderheid van sterren vaak, wat valse vermoedens oplevert. Daarom is het belangrijk om dit moment op de inheemse ster te verkennen. Het probleem met onze zon is dat de helderheid op verschillende tijdschalen verandert. Sommige cycli bestrijken minuten, terwijl anderen tientallen jaren duren. We weten dat plasmastromen die tot granulatie leiden, het proces beïnvloeden. Typische constructies strekken zich uit over honderden kilometers en duren minder dan 5 uur.

Nieuwe verklaring voor fluctuaties in helderheid van de zon

Zonne magnetische velden zijn verantwoordelijk voor langdurige veranderingen in de helderheid van de sterren. Donkere delen worden gemarkeerd op de oppervlaktepunten

Maar het grotere effect brengt magnetische velden. Met een hoge mate van activiteit worden ze op het oppervlak gemarkeerd met donkere en heldere (fakkels) vlekken. Ze zijn erg groot en sommige kunnen zelfs vanaf de aarde worden bekeken.

Voor analyse werden gegevens van SOHO en SDO gebruikt. De informatie werd verzameld over een periode van 19 jaar, dus het kan worden vergeleken met moderne Het is nu mogelijk om de helderheidsfluctuaties van verre sterren duidelijker te moduleren.

Opmerkingen (0)
Zoeken