Bijna een jaar na de oprichting van NASA werd het Mercury-project aangekondigd - de eerste Amerikaanse poging om een man de ruimte in te lanceren. De missie bewees dat mensen in staat zijn om in de ruimte te leven en te werken. Hier is een tekening van de capsule van Mercurius (24 oktober 1959)
NASA's Mercury-project was de eerste Amerikaanse missie om een man de ruimte in te lanceren. In 1961-1963 Zes astronauten voerden succesvolle single space-vluchten uit, waardoor artsen en wetenschappers voor de eerste keer de invloed van de ruimtelijke omgeving op het menselijk lichaam konden observeren.
De leden van het project waren militaire testpiloten in de dienst die zich vrijwillig aanmeldden. Hun leeftijd was 35-40 jaar, en vanwege de beperkingen van de parameters van de capsule, kon hun groei niet groter zijn dan 5 feet 11 inch.
De vluchten vonden plaats in een suborbital of op een laaggelegen baan en duurden van 15 minuten tot 34 uur. Tijdens de vluchtperiode moesten astronauten ruimtepakken van 20 pond proberen, ontworpen om een back-up te maken van het capsulesteunsysteem en vast te blijven zitten aan hun stoelen. Artsen bewaakten de temperatuur, hartslag en ademhaling om de gezondheid te bewaken. In die tijd was er weinig informatie over de mogelijke kosmische invloed, dus de eerste vluchten beantwoordden veel vragen.
De missies van Mercury hebben aangetoond dat mensen meer dan 24 uur in de ruimte kunnen blijven. Bovendien toonde de analyse aan dat de hartslag en het gewichtsverlies geassocieerd waren met het dragen van een ruimtepak en niet met gewichtloosheid. Dit project is ook interessant voor de moderne ruimtevaartindustrie, omdat steeds meer agentschappen beginnen na te denken over kortstondige toeristenvluchten.
