Gedurende het grootste deel van 2018 werden geen vlekken waargenomen op het oppervlak van de zon. Experts geloven dat er een ijzige periode op aarde kan zijn. Meer specifiek hebben zonnevlekken dit jaar geen 134 dagen gezien. Er zijn slechts 240 dagen verstreken, wat betekent dat de zon meestal "schoon" was. De onderzoekers suggereren dat het minimum van de zon nadert.
Een vergelijkbaar patroon is al in het verleden waargenomen. Het is de moeite waard om terug te keren in de buurt van 2009, toen onze ster minstens een eeuw lang de diepste zon liet zien. Meestal gaat deze periode gepaard met extra kosmische stralen, grote gaten in de atmosfeer van de zon en vreemde roze aurora's.
De zon volgt een cyclus van 11 jaar en gaat van maximum naar minimum. Tijdens de maximale periode geeft de ster meer warmte af en wordt bedekt met vlekken. Minder warmte met een minimum hangt samen met een afname van magnetische golven. Er werd niet verwacht dat het minimum punt vóór 2020 zal komen, maar het is mogelijk en aardlingen zullen niet het beste nieuws zijn. Gedurende het laatste lange minimum van de zon ontstond een mini-glaciale periode. Hij wordt het minimum van Maunder genoemd, dat 70 jaar dekt. Dit is zeven decennia van bevriezend weer, dat begon in 1645 en duurde tot 1715, toen zonnevlekken uiterst zeldzaam waren. Op dat moment daalde de temperatuur op aarde met 1,3 ° C, waardoor de seizoenen vielen en problemen met voedsel begonnen.
Grote coronale gaten in de zon
Het is bekend dat een lage zonneactiviteit het weer en klimaat van de aarde beïnvloedt, en ook goed correleert met de groei van kosmische stralen die het bovenste deel van de atmosfeer bereiken. De lege zon verwijst duidelijk naar het naderende minimum van de zon, wat betekent dat je de ster van dichterbij moet bekijken, omdat met elke maand de vlekken steeds minder worden.
