Op dit moment zijn wetenschappers zich bewust van het bestaan van ongeveer vijftig bekende exoplaneten met diameters tussen Mars en de Aarde, die op het grondgebied van de habitatzone leven. De waterwereld wordt de planeet genoemd, waarvan de oppervlakken bedekt zijn met een diepe oceaan (tot honderden meters).
De onderzoekers merken ook op dat Venus en de Aarde aanvankelijk de waterwerelden van ons systeem zouden kunnen zijn. De belangrijkste factor voor de geschiktheid van de planeet om te leven is de aanwezigheid van een dichte atmosfeer. Oceaanstructuren spelen de rol van reservoirs voor waterdamp, dus wetenschappers proberen te berekenen hoe stabiel de oceanen en atmosfeer in de exoplaneet zijn, vooral voor het verdampingsproces door sterwinden. De meeste van de 50 gevonden planeten bevinden zich dichtbij kleine sterren, dus hun oppervlakken worden voortdurend aangevallen, hoewel de temperatuurindicator bevredigend kan zijn.
Om de situatie in meer detail te onderzoeken, creëerden de wetenschappers een model waarin ze effecten omvatten van magnetische velden, coronale massa-ejecties en ionisatie. Het bleek dat het sterk lijkt op de situatie van de Aarde-Zon. Uit prognoses blijkt echter dat zelfs met de rotatie van de waterwereld bij de M-dwerg het risico bestaat dat de atmosferische laag in een miljard jaar verloren gaat. Dit is een korte tijd en het leven heeft geen tijd om zich te ontwikkelen.
