In de familie van dwergplaneten van het zonnestelsel, kan Ceres een soort uitgestotene of een eenling worden genoemd. Bovendien heeft de classificatie haar de titel "grootste" ontnomen en nu hebben we de kleinste dwergplaneet in het systeem.
We zijn op zoek naar een ontbrekende planeet
Ceres-kleurenbeoordeling vastgelegd door Dawn in 2015
In 1772 was de Bode-wet de meest populaire (de Titius-Bode-regel). Het was een eigenaardige formule die ruwweg de afstand aangeeft waarop de planeten van de zon zouden moeten worden geplaatst (gemiddelde orbitale straal). De ontdekking van Uranus in 1781 was in goede overeenstemming met de regel, wat betekende dat het object zich tussen Mars en Jupiter verstopte.
Verschillende groepen werden georganiseerd voor de zoektocht, maar de gelukkige astronoom uit Italië Giuseppe Piazzi, die in 1801 4e Ceres afzonderlijk en vrij per ongeluk vond (aanvankelijk op zoek naar een ster). Waar Piazzi dacht dat voor hem een komeet. Maar om de ware status te bepalen was nog ver weg.
Classificatieproblemen
Ceres en andere grote asteroïden
De status van Ceres is al heel lang controversieel. En dit is niet verrassend, omdat de nieuwe gegevens het begrip van niet alleen het zonnestelsel, maar ook de aard van de objecten ervan hebben uitgebreid. De eerste voorstander van planetaire status was Johann Bode. Hij geloofde oprecht dat dit een wereld was die niet eerder was gevonden en die volgens de formule op deze locatie moet leven.
Ceres ontving de overeenkomstige benaming in de catalogus en werd bijna 50 jaar behandeld als een andere planeet. Maar laten we niet vergeten dat het object zich in de asteroïdengordel bevindt. Al snel begonnen wetenschappers andere objecten op te merken. We besloten om de status opnieuw te wijzigen, maar nu naar asteroïde type. In plaats van een kleine planeet was Ceres de grootste asteroïde . Maar dit is niet het einde. Discussie over de natuur Pluto raakte veel objecten aan, waarvan het type moest worden heroverwogen. Dit had ook invloed op Ceres, die de dwergplaneet werd. Het is interessant dat zelfs in de Internationale Ruimtevaartunie ze steeds in de war raken en schrijven dat voor zulke objecten soms de dubbele aanduiding wordt gebruikt. Daarom kunnen we zeggen dat we tegelijkertijd de grootste asteroïde en de kleinste dwergplaneet in het zonnestelsel onder ogen zien.
Eenzame dwergenbewoner
Interne structuur van Ceres
Ceres voert één rotatie rond de zon uit gedurende 4,6 jaar met een gemiddelde afstand van 2,77 a. e. Als je je in deze wereld hebt gevestigd, was de duur van de dag slechts 9 uur en 4 minuten. Ondanks de verwarring in status blijft Ceres het grootste ruimtelichaam in de asteroïdengordel.
In omvang bestrijkt het 975 x 909 km, en in termen van massiviteit neemt het slechts 1,3% van de maan in beslag (maar wordt als massief waargenomen in de asteroïdengordel). Interessant is dat deze werelden nog steeds helemaal alleen zijn, dat wil zeggen dat er geen objecten van dit type in de buurt zijn. De resterende bekende dwergplaneten bevinden zich achter Neptunus.
Nabij schoten van hoge kwaliteit en een gedetailleerde beschrijving van de dwergplaneet werd verkregen in 2015 dankzij de NASA Dawn -missie.
Interessante feiten over Ceres:
- De gemiddelde oppervlaktetemperatuurindex varieert van -106 ° C tot -33 ° C.
- Werd de eerste dwergplaneet waarop het ruimteschip heeft geroepen.
- De ijsmantel kan ongeveer 200 miljoen km 60 ° water bevatten (meer zoet water dan op aarde).
- Er zijn vermoedens van de aanwezigheid van actieve cryovolkanen die dampvormige stralen uitstralen.
- Er is een mening over de aanwezigheid van een zwakke atmosfeer met waterdamp.
- Heldere witte vlekken werden gevonden in een van de kraters. IJs of zout wordt als materiaal verdacht.
- Het is mogelijk dat we een overlevende protoplanet hebben, die tijdens de formatie en actieve botsingen 4,57 miljard jaar geleden heeft kunnen overleven.
Foto's van Ceres
Crater Hau op Ceres
Dawn slaagde erin om dit beeld van de grote krater Gau op Ceres te vangen. Hau was een godin in Duitsland die werd geofferd tijdens het verzamelen van rogge. Het midden van de kraterformatie is vol. De diameter beslaat 84 km en de resolutie is 140 m per pixel. Het beeld werd op 18 augustus 2015 ontvangen op een afstand van 1.470 km. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Krater Juling
Deze foto van Ceres in hoge resolutie toont de krater Djuling met een diepte van 2,5 km. Aan de linkerkant is er een kleine berg met een hoogte van 1 km. Veel formaties wijzen op de materiaalstroom en de aanwezigheid van ijsvoorraden onder de oppervlaktelaag. Op de top van de berg is een lichte depressie merkbaar waarvan de oorsprong nog niet bekend is. Misschien het hele ding in een aardverschuiving. Het apparaat slaagde erin om deze weergave vast te leggen op 25 augustus 2016 op een hoogte van 385 km (36 graden ten zuiden, Sh en 167 graden e.). Juling is een geest in de Maleisische cultuur. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Kupalo Crater op Ceres
Een Kupalo Ceres-krater wordt weergegeven op de afbeelding die is verkregen door de NASA Dawn-eenheid. Dit is een van de meest jonge kraterformaties op de dwergplaneet. Het is begiftigd met licht materiaal gecentreerd op de rand en muren die kunnen worden gelaagd. Strepen aan de onderkant kunnen zich vormen als gevolg van smelten na botsing en opeenhoping van puin. Verlengt een breedte van 26 km en bevindt zich op de zuidelijke middelste breedtegraden. De naam wordt gegeven ter ere van de god van de vegetatie en oogst van de Slaven. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project. Kraters Takel en Kozobi
Dawn is erin geslaagd om Takel en Kozobi kraters op Ceres te veroveren. De eerste is een jonge formatie geassocieerd met helder materiaal (links) en de tweede is een duidelijk spoor van impact (onder het midden). Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Occator in false color
De Occater-momentopname in valse kleuren toont het verschil in oppervlaktecompositie. Rood komt overeen met het golfbereik van 0,97 micrometer (IR), groen - 0,75 (rood), blauw - 0,44 (blauw). De krater strekt zich uit over 90 km. Onderzoekers gebruiken een valse kleur om verschillen in oppervlaktematerialen te zien. Meestal geeft de blauwe kleur op Ceres 130 heldere vlekken en aanwijzingen voor de aanwezigheid van zouten. Het apparaat heeft een evaluatie uitgevoerd op een afstand van 4.400 km. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Occator op Ceres Limbus
Deze afbeelding toont de rand van de dwergplaneet Ceres met het territorium van het noordelijk halfrond. De majestueuze krater Occator valt in het oog. Het strekt zich 92 km uit en verdiept 4 km. Dit is het duidelijkste bewijs van recente geologische activiteit. De analyse laat zien dat het interne materiaal wordt vertegenwoordigd door zout. Het bleef achter nadat de fijne vloeistof door het bevriezen was gepasseerd en vervolgens gesublimeerd (van ijs tot damp). Het beeld werd verkregen door het apparaat Dawn op 17 oktober op een afstand van 1.480 km. De resolutie is 140 m per pixel. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Masters Ceres
Dit beeld werd door het Dawn-apparaat verkregen op 14-15 april op een hoogte van 22000 km, waarbij het noordelijke deel in zonlicht werd weergegeven. Op 23 april ging het mechanisme het cirkelvormige pad in. De heldere functie wordt "spot 5" genoemd. Dit zijn twee lichtpuntjes die zich dicht bij elkaar bevinden. De afbeeldingsschaal is 2,1 km per pixel en de hoek van het Sun-Ceres-apparaat is 91 graden. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Handelt als onderdeel van een meer globaal Discovery-programma. Noordelijk halfrond Ceres
Op 6 juni 2015 wist Dawn kraters aan de noordkant van de dwergplaneet Ceres te maken. Dit is een van de eerste frames van de tweede baanpassage op een hoogte van 4400 km met een resolutie van 410 m per pixel. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Ceres in kleur
De afbeelding toont Ceres in kleur die wordt waargenomen door het menselijk oog. De enquête werd gemaakt in het Duitse Aerospace Center (Berlijn), waarbij frames van Dawn werden gecombineerd, verkregen in 2015 met behulp van rode, groene en blauwe spectrale filters. Voor de missie van Dawn, verantwoordelijke NASA Jet Propulsion Laboratory. Het project maakt deel uit van het Discovery-programma, waar de verantwoordelijkheid wordt gelegd op UCLA.
Zuidelijk halfrond Ceres
Op 6 juni 2015 slaagde Dawn's missie erin om deze grote krater op het zuidelijk halfrond van de dwergplaneet Ceres te veroveren. Er kan een enorm aantal verschillende formaties worden genoteerd die door schokgebeurtenissen zijn gecreëerd. Het apparaat bevindt zich op een hoogte van 4400 km en de resolutie - 410 m per pixel. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Heldere plekken in de tweede cartografische baan van Ceres
Op 6 juni 2015 was Dawn in staat om de twee helderste plekken van Ceres te veroveren. Gemaakt op een hoogte van 4400 km, met een resolutie van 410 m per pixel. Wetenschappers proberen nog steeds de aard van deze vlekken te begrijpen. Er wordt verondersteld dat de samenstelling zout en ijs bevat. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
De helderste vlekken en kratersolator
De krater Occator heeft een diameter van 92 km en heeft een diepte van 4 km. Binnen is het het helderste gebied in Ceres. Een close-up van het Dawn-voertuig toont de koepel in het gladde midden van de krater. Lineaire formaties en breuken strekken zich naar boven uit en divergeren lateraal. Ook rond zijn zichtbare fouten, bewegende naar meer opvallende gebieden. Het kader bestaat uit twee afbeeldingen die met een kortere belichting zijn gemaakt. Hiermee kunt u de details van heldere objecten zichtbaar maken. De foto's zijn genomen door een LAMO-camera op een hoogte van 385 km boven Ceres. Dawn is verantwoordelijk voor de missie van het Jet Propulsion Laboratory. Onderdeel van een meer wereldwijd Discovery-project.
Postscript
Vanwege de aanwezigheid van de atmosfeer en sporen van wateractiviteit, zijn er vermoedens dat er eens leven zou kunnen zijn op Ceres. Wetenschappers verbinden zich echter niet om dit idee te ontrafelen en zich meer op Mars of Europa te concentreren. Ceres wordt echter nog steeds beschouwd als een mogelijke kolonie.
Er wordt al een idee ontwikkeld om een basis in zijn baan te vormen. Maar de kolonisten zullen moeite hebben zonder de gebruikelijke hoeveelheid zonlicht en de afwezigheid van een magnetisch veld. Maar de dwergplaneet zal ons voorzien van een behoorlijke voorraad lucht en waterstof, die kan worden gebruikt voor de productie van raketbrandstof.
