Het lijkt een heel gek idee om te zoeken naar ijs op Mercurius - de eerste planeet van de zon. Maar een studie van 30 jaar lang laat zien dat water bevriest in de kraterbodem, die in de eeuwige schaduw is. Nu denken wetenschappers dat er nog meer ijs is dan eerder werd gedacht.
Grote afzettingen bevinden zich in de buurt van de noordpool van de planeet. Maar er zijn ook kleine afzettingen rond de Noordpool, zowel in de kraters als daartussen, waar de schaduw ligt.
Het idee van de aanwezigheid van ijs op Mercurius verscheen in de jaren negentig, toen op de grond gebaseerde radartelescopen gebieden opnamen met een hoge mate van reflectie. De planetaire as is verstoken van een opmerkelijke helling, daarom vallen directe stellaire stralen niet op de polen. Er is geen atmosfeer, dus in de gearceerde gebieden is er een regime met lage temperaturen, wat betekent dat er een kans is op de aanwezigheid van ijs.
Wetenschappers hebben nieuwe gegevens gevonden over ijskappen in constant in de schaduw liggende kraters, gelegen nabij de noordpool van Mercurius. Er wordt aangenomen dat er kleine neerslag tussen de kraters kan zijn, die de ijsvoorraden aanvult. Het eerste bewijs kwam met de sonde MESSENGER, die de baan van Mercurius in 2011 betrad. Het apparaat registreerde signalen van de noordpool overeenkomend met waterijs. Kalibratie hielp bij het vinden van de hoogste niveaus van reflectie, wat overeenkwam met de positie van drie grote kraters.
Het totale gebied bereikt 3400 km2 . Maar de onderzoekers besloten ook om het gebied rond de kraters te verkennen. Het landschap verschilde niet in dezelfde helderheid, maar overtrof nog steeds het niveau van andere gebieden. We zijn erin geslaagd om 4 posities te vinden met een diameter van 5 km. Maar dit zijn alleen degenen die zijn opgelost. Er wordt aangenomen dat de reserves veel meer zijn.
Het is nog steeds onduidelijk hoe het ijs in het algemeen op Mercurius bleek te zijn. De meesten zijn het erover eens dat de oorzaak kometen en asteroïden waren. Of waterstof kan komen met de zonnewind. Nieuw onderzoek zal helpen om beter te begrijpen hoe water en andere vluchtige stoffen precies in het interne systeem zijn verspreid.
