Een kleine maan draait rond Saturnus buiten de F-ring. En hoewel de missie erin is geslaagd om een nauwe benadering te bereiken, zijn er nog steeds veel geheimen.
Hoewel elke waarneming van Saturnus van de Cassini-missie van NASA goud is voor de wetenschap, terwijl het ruimtevaartuig het laatste jaar van zijn werk voltooit, voegt elke nieuwe foto waarde toe. En dit schot van de maan in de vorm van aardappelen is geen uitzondering.
Omdat Cassini in gevaar is, zich beweegt tussen de ringen van de gasreus naar de "grote finale", krijgt hij behoorlijk magnifieke (en ongekende) weergaven van de manen en ringen van de planeet. Tijdens de passage door de derde ring wist hij Pandora (een van de binnenste satellieten van Saturnus) te verwijderen van een recordafstand van 40.500 km (25.200 mijl). Dit is 6.800 mijl (10.900 km) dichterbij dan de vorige periode in 2005. De camera van het ruimtevaartuig fotografeerde vanuit dit standpunt op 18 december.
Pandora werd in 1980 ontdekt na analyse van de foto's die Voyager-1 maakte tijdens een grote rondgang langs de planeten van het zonnestelsel. De grootte van de maan is slechts 52 mijl (84 km) horizontaal en heeft twee grote 19-mijl kraters (30 km) breed. Ze zijn gevuld met puin en een dikke laag stof, die kleine kraters gladstrijken. De maan draait rond de planeet op een afstand van ongeveer 88.000 mijl en zoomt elke 15 uur in op de planeet.
Deze waarneming wordt gebruikt om het proces van het vormen van Pandora en de samenstelling ervan beter te begrijpen. Het is bekend dat het een vrij lage dichtheid en hoge albedo (reflectiviteit) heeft. Wetenschappers geloven dat het poreus is en bestaat uit waterijs. Volgens NASA heeft Pandora een chaotische baan die sterk afhankelijk is van baanresonanties met andere manen, waardoor deze versnelt of vertraagt. Er wordt aangenomen dat een dergelijke vreemdheid deeltjes van stof en puin in de dunne F-ringen van Saturnus kan schenden, terwijl Prometheus, alleen binnen de ring ronddraaiend, werkt om deze ringdeeltjes onder controle te houden.
Voordat je de atmosfeer van Saturnus induikt, zal het apparaat de 22ste baan door de ringen voltooien, wat nieuwe aanzichten oplevert. Misschien kunnen we begrijpen of deze ringen oud zijn, zoals de planeet zelf, of dat ze zijn ontstaan door getijdevernietiging en satellietbotsingen tijdens de evolutie van de planeet. En er wachten ons ongetwijfeld verrassingen. De eerste ringduik is gepland op 27 april.
