Het eerste overtuigende bewijs van de maan buiten het zonnestelsel

Het eerste overtuigende bewijs van de maan buiten het zonnestelsel

Artistieke visie van een exoplaneet Kepler-1625b in een baan om een ​​ster met de maan op sleeptouw.

Astronomen van de Columbia University gebruikten de NASA en Kepler Hubble Space Telescope om sterk bewijs te verkrijgen van het bestaan ​​van de maan in een baan om een ​​gasreus 8000 lichtjaar van ons vandaan. De eerste ex-maan lijkt ongebruikelijk, omdat hij lijkt op de diameter van Neptunus. Zulke grote satellieten werden niet vastgelegd in ons systeem, waar ongeveer 200 objecten in de catalogus worden vermeld.

Als de ontdekking wordt bevestigd door verdere observaties van de Hubble-telescoop, zullen we belangrijke informatie ontvangen over de ontwikkeling van planetaire systemen en misschien zullen we de theorie van de vorming van manen rond de planeten heroverwegen. In hun zoektocht naar exolun analyseerden onderzoekers gegevens van 284 planeten gevonden door Kepler, die relatief grote banen hadden met perioden van meer dan 30 dagen. Zo hebben we Kepler-1625b met intrigerende anomalieën gevonden.

Het eerste overtuigende bewijs van de maan buiten het zonnestelsel

Artistieke visie van de exoplaneet Kepler-1625b in een baan om de ster met de maan op sleeptouw

Wetenschappers observeerden kleine afwijkingen en fluctuaties in de lichtcurve. De resultaten van Kepler waren voldoende om 40 uur observatie van de planeet te krijgen, waar Hubble 4 keer nauwkeuriger informatie verzamelde dan Kepler. De telescoop nam na 3.5 uur een tweede en veel kleinere afname van de helderheid op, consistent met de aanname van de aanwezigheid van de maan. De volledige doorvoer van de satelliet kon niet worden opgelost, omdat de geplande observatie eindigde. De onderzoekers merken ook op dat een dergelijke anomalie kan worden veroorzaakt door de aantrekkingskracht van een hypothetische tweede planeet in het systeem, hoewel Kepler het tijdens de 4-jarige missie niet opmerkt. Daarom is de maan de eenvoudigste en meest natuurlijke verklaring voor de tweede val van de lichtcurve en afwijkingen van de baan.

Naar schatting bereikt de gevonden maan slechts 1,5% van de massa van de planeet, die enkele malen groter is dan die van Jupiter. Dit komt dicht in de buurt van de massaverhouding tussen de aarde en de maan. Het belangrijkste verschil ligt echter in het feit dat Kepler-1625 en zijn satelliet van het gasvormige type zijn.

Exoloons zijn moeilijke objecten om naar te zoeken, omdat ze kleiner zijn dan een planeet, waardoor hun transit signaal zwak lijkt. Bovendien bevinden ideale kandidaatplaneten met hypothetische satellieten zich in grote banen, waardoor ze ook moeilijk te vinden zijn.

De gastheerplaneet en de maan bevinden zich in een habitatzone in het oorspronkelijke systeem, waar gematigde temperaturen de aanwezigheid van vloeibaar water op een vast oppervlak mogelijk maken. Maar we hebben gasachtige werelden voor ons, daarom zijn er nauwelijks tekenen van leven. Toekomstige zoekopdrachten haasten zich naar de planeten zoals Jupiter, gelegen van de ster verder dan de aarde. Er wordt aangenomen dat na de lancering van de James Webb-ruimtetelescoop een doorbraak verwacht mag worden.

Opmerkingen (0)
Zoeken