te identificeren
Krachtige transiënte radioflitsen in het universum schieten willekeurig en geven blijkbaar geen verklaring, maar astronomen slaagden erin om een doorbraak te bereiken over dit probleem en identificeren de exacte bron van een van deze snelle radio-uitbarstingen, eenvoudigweg bekend als "DTV" ("FRB") ).
Slechts enkele BRV's zijn ooit geïdentificeerd en opgenomen in een archief van gegevens die zijn ontvangen via een radiotelescoop. Ze kunnen van extreem korte duur zijn, maar ze zijn zo sterk dat zelfs in deze mildste momenten zo'n enorme hoeveelheid energie wordt gegenereerd dat het onze Zon 10.000 jaar zal kosten om het te laten leeglopen.
De verblindende kracht van deze verschijnselen bewondert, evenals hun willekeurige aard (het lijkt erop dat ze ver buiten ons sterrenstelsel werden voortgebracht en op elk punt in de hemel verschijnen) en een zeer korte (milliseconde) explosie maakt latere observaties in de meeste gevallen onmogelijk. Echter, op woensdag kondigden astronomen, met behulp van radiotelescopen van de Organisatie van het Gemenebest van Wetenschappelijk en Industrieel Onderzoek - CSNRO in Oost-Australië en de Japanse Subaru-telescoop op het Nationaal Astronomisch Observatorium op Hawaï, een doorbraak aan.
Gewoonlijk worden RVS enkele maanden of zelfs jaren nadat ze werden gedetecteerd met radiotelescopen gezien. Door radioarchieven te analyseren, worden signalen alleen op afstand gepaaid. Helaas laat deze methode geen ruimte over voor latere observaties van de lucht waar het signaal optreedt. Hierdoor blijft hun oorsprong geheim. Om dit op te lossen, heeft het internationale team een systeem voor vroegtijdige waarschuwing opgesteld, zodat zodra een signaal wordt ontvangen, andere observatoria een waarschuwing ontvangen en tijd hebben om de schaal van het gebied in de lucht waar de DFV wordt gedetecteerd, te vergroten. "Dit systeem lijkt op iets tussen de NASA Swift-ruimtetelescoop, die gammastralensalvo's of GRB detecteert, en op de aarde gebaseerde observatoria, waarvan de volgende observaties een energie-explosie van dichtbij kunnen beschouwen.
Op 18 april 2015 bijvoorbeeld, detecteerde de Australische 64 meter lange Parkradarotelescoop een uitbraak van de flits en meldde onmiddellijk de samenwerking. Binnen twee uur draaide de compacte eenheid van de CSIRO-telescoop, 400 km ten noorden van Parken, in de richting waarin de impuls werd opgemerkt en kon de radio-emissie detecteren vanaf de plaats van de explosie, die 6 dagen duurde voordat deze was uitgebrand. Nu al hebben astronomen iets ongeëvenaards gedaan: ze hebben de locatie van de RTV bepaald en de radioreflectie gemeten.
Tegelijkertijd, aan de top van Mauna Kea op Hawaï, kon de Subaru-telescoop zijn race starten aan de hand van waarnemingen, waarbij de exacte bron van de DFV en radiobezettingen werden bepaald. Omdat de locatie van de DTV op 18 april 1000 keer beter was dan die eerder werden gevonden, deed Subaru een baanbrekende ontdekking, waarbij werd vastgesteld dat deze DTV 6 miljard jaar verwijderd van de aarde in een melkweg verscheen.
Bijzonder interessant is dat de onderzoeker na verdere observaties van dit willekeurige sterrenstelsel ontdekte dat dit een oud elliptisch sterrenstelsel is - een soort melkwegstelsel, dat niet zo vaak op het pad van de stervorming wordt aangetroffen. Dit is het eerste teken dat BRV waarschijnlijk niet wordt gegenereerd door stervormingsprocessen.
"Dit is niet wat we verwacht hadden," zei Simon Johnson, hoofd astrofysica bij CSIRO en lid van het onderzoeksteam. "Dit kan betekenen dat de DFV verscheen als gevolg van, laten we zeggen, een botsing van twee neutronensterren. En dit is een evenement dat niets te maken heeft met nieuw geboren sterren. " Bovendien werd deze waarneming gebruikt als een hulpmiddel om te bepalen hoeveel radiogolf BWV door de ruimte reisde en hoeveel uiteindelijk de aarde bereikte na 6 miljard jaar. En deze ene gebeurtenis lijkt precies overeen te komen met onze theoretische modellen over de verdeling van materie, inclusief donkere materie, in het universum.
"Het goede nieuws is dat we dankzij onze waarnemingen en modellen de ontbrekende schakel hebben gevonden", zei Evan Keane van de SKA-organisatie en hoofdauteur van een studie gepubliceerd in Nature. "Dit is de eerste keer dat een snelle radioburst is gebruikt om een kosmologische meting uit te voeren."
Ik zou graag hopen dat het systeem nu in staat zal zijn om snelle en nauwkeurige observaties van de RVS te maken, en het kan ook worden gebruikt om kosmologische modellen verder te verfijnen.
Wat betreft deze specifieke RTS, we weten tenminste waar het vandaan kwam, en wat de Melkweg heeft gereproduceerd. Maar nog beter is dat nu onze astronomen weten dat elke dag in de hemel 10.000 RMS schittert. En we hebben alleen maar meer radiotelescopen nodig om ze te repareren.
