Een planeet ter grootte van Neptunus, maar 33 keer dichter bij de moederster gelegen dan de aarde, verliest zijn atmosfeer en vormt zo een dikke "staart", vergelijkbaar met een komeet.
Met behulp van de ultraviolette spectrograaf van de Hubble-telescoop konden wetenschappers de planeet Gliese 436b zien, die zich ongeveer 30 lichtjaar van de aarde in het sterrenbeeld Leo bevond, tijdens zijn passage voor zijn moederster in december 2012, juni 2013 en juli 2014.
Waarnemingen van de laatste twee passen werden ook uitgevoerd met de Chandra-telescoop, die in het röntgenspectrum kan zien.
Waterstof in de atmosfeer van de planeet brandt uit door de intense uitstraling van de moederster - een rode dwerg, kleiner dan de helft van onze zon. De planeet draait op een afstand van slechts 2 miljoen mijl van zijn ster. De aarde is bijvoorbeeld 93 miljoen mijl verwijderd van de zon.
"De doorgang van ultraviolette deeltjes begint gestaag twee uur eerder en eindigt meer dan drie uur na de optische doorvoer, ongeveer 1 uur lang", aldus Ehrenreich en zijn collega's.
"Dit betekent dat de waterstofwolk ongeveer 50 keer groter is dan de bovenliggende ster. "De staart" wordt gevormd door de druk van het ultraviolette licht van de ster op de lekkende waterstof, waardoor het spiraalvormig wordt, "voegt Peter Wheatley, co-auteur van het werk aan de Universiteit van Warwick, eraan toe. Wetenschappers schatten dat 436b elke seconde ongeveer een ton waterstof uit de atmosfeer verliest. Op het eerste gezicht is dit veel, maar over het algemeen gaat ongeveer 0, 1 procent van het totale volume elke miljard jaar verloren.
"We geloven dat de planeet in de laatste 7 miljard jaar misschien wel tien procent van zijn atmosfeer heeft verloren", zegt Ehrenreich.
De planeet zal niet snel zijn hele atmosfeer verliezen, maar wetenschappers nemen aan dat ze het proces van de opkomst van de zogenaamde "Hot Super-Earth" hebben vastgelegd.
Super-Earths (of Super-Earths) zijn solide planeten waarvan de massa meerdere malen de massa van de aarde is, dicht bij hun bovenliggende sterren. Volgens nieuw onderzoek kunnen deze werelden afkomstig zijn van nog zwaardere planeten met een dikke gasatmosfeer, die geleidelijk over verschillende eeuwen zijn uitgebrand.
