Wetenschappers van NASA's Goddart Space Flight Center creëerden een model dat de vroege maan weergeeft. Ze geloven dat de studie van rotsen in gebieden tussen de nabije en verre kanten hun theorie kan versterken
Alle onderzoekers zijn het erover eens dat miljarden jaren geleden een voorwerp zo groot als Mars onze planeet heeft geraakt, waardoor een enorme hoeveelheid materiaal werd afgescheurd. Geleidelijk aan werd onze satelliet gevormd uit deze fragmenten. Maar niemand weet wat er in deze kloof is gebeurd. De slag moest een sterke warmteflux vormen, wat betekent dat de maan verplicht was om de warmte voor een lange tijd te handhaven.
Wetenschappers zeggen dat hun model laat zien dat de satelliet bedekt was met een dikke oceaan van gesmolten gesteente. In dit geval verdampten de vluchtige atomen (natrium) en vormden een atmosfeer. Maar slechts één van zijn zijden werd naar de Aarde gekeerd, daarom moest de atmosfeer op het gehele grondgebied van de Maan anders zijn. Volgens het model is een deel van de atmosfeer dat naar onze planeet is gekeerd verdampt als gevolg van de hoge temperatuur. Vormde ook krachtige winden en creëerde golven op het hete oceaanoppervlak.
Verder laat het model zien dat de satelliet langzaam afkoelde en de stenen geleidelijk naar de oppervlakte dreven. In de loop van de tijd werd de korst gevormd, de atmosfeer verspreid en de oceaan verhard.
Als alles op die manier gebeurt, kunnen hoge concentraties natrium worden gedetecteerd in de distributiezone tussen zones. Toekomstige maanmissies zullen het ras bestuderen, waarbij de theorie wordt bevestigd of weerlegd.
