Saturnus heeft natuurlijk bizarre manen en astronomen geloven dat ze de vorming van een oppervlaktestructuur op een van hen bijna kunnen ontrafelen.
De Japet is bijna 1000 km breed en heeft een baan rond de 78 dagen rond een geringde gasreus. Maar één halfrond van Saturnus is voortdurend gericht op Saturnus. Op dezelfde manier wordt de maan de hele tijd aan één kant naar de aarde geleid. Daarom heeft Yapet een voor de hand liggende oppervlakte-bipolariteit.
Er is een equatoriaal gebergte op Yapet, over wiens oorsprong honderden wetenschappers puzzelen. Nu, met behulp van een 3D-kaart die bestaat uit Cassini-gegevens, geloven de onderzoekers dat ze de meest waarschijnlijke hypothese hebben van het voorkomen ervan.
De donkere en lichte kant van Iapetus
In de regel worden bergen op aarde gevormd als gevolg van bijwerkingen van tektonische plaatbewegingen en vulkanische activiteit. Helaas gebeurt er niets op Japet. Bovendien zijn bergen die 6 mijl hoog zijn te steil om hun oorsprong te verklaren door gewone orogene mechanismen. Dus hoe is deze rug gevormd? Onderzoekers geloven dat het materiaal waaruit de bergen bestaan een "exogene" oorsprong heeft. Met andere woorden, hij kwam uit de ruimte. In een document ingediend bij arXive wijzen de onderzoekers op een mogelijke botsing tussen Yapet en een ander planetair lichaam dat een enorme hoeveelheid afval veroorzaakt. Dit puin vloog in een baan rond de evenaar van Yapet en uiteindelijk viel regen in de vorm van regen op het oppervlak en vormden de equatoriale bergen.
De Japet, vastgelegd door de Cassini-sonde in 2004
Een andere theorie suggereert dat Japet zijn eigen maan had, die uiteenviel onder invloed van de zwaartekracht, een ringsysteem creëerde en op het oppervlak van Iapetus instortte.
Maar wat de theorie ook is, alle wetenschappers zijn het erover eens dat Yapet geen bergketen kon creëren zonder hulp van buitenaf.
