zaaien
In een nieuwe studie laten wetenschappers zien hoe gas uitgestoten tijdens een galactische fusie miljarden jaren lang op grote afstanden kan blijven hangen, waar het het uiteindelijk zal voeden aan meer massale sterrenstelsels om nieuwe sterren te creëren. De afbeelding toont de Magellan Clouds - een paar dwergstelsels die in het proces van samenvoeging waren toen ze de Melkweg troffen. Naar verwachting zal hun gas de helft van het volume dat door onze melkweg wordt verbruikt aanvullen
De Magellan Clouds (een paar dwergstelsels) bevonden zich in het kwellende proces van samensmelten toen ze onze Melkweg binnengingen. Er wordt aangenomen dat het duo genoeg gas vasthoudt om de helft van de Melkweg die wordt besteed aan stervorming aan te vullen.
Dwergstelsels met miljoenen sterren worden overschaduwd door grotere sterren, zoals de Melkweg, waar ze in honderden en duizenden keren meer objecten leven. Maar met een gebrek aan helderheid weten dwergstelsels een enorme hoeveelheid stellaire brandstof op te slaan. Er wordt aangenomen dat het waterstofgas dat door de Grote en Kleine Magelhaense Wolken en andere dwergstelsels circuleert een sleutelrol speelt bij de geboorte van nieuwe sterren en andere kleine sterrenstelsels.
Om het stellaire potentieel in paren van dwergsterrenstelsels te verkennen, besloten wetenschappers om een afgelegen paar NGC 4490 en NGC 4485 te overwegen, levend op een afstand van 23 miljoen lichtjaar. NGC 4490 is meerdere malen groter dan de satelliet, maar dankzij de geïsoleerde locatie konden we een mogelijke fusie met NGC 4485 simuleren zonder de zwaartekracht van de Melkweg te verstoren. In simulaties werd waargenomen hoe een grote melkweg gas scheidt van een kleinere buur. Terwijl het samensmolt, strekte de gasstaart van een kleiner sterrenstelsel zich verder en verder weg, wat de aanname met de Magellan Clouds bevestigde.
Het bleek dat na de botsing en samenvoeging van specifieke sterrenstelsels het gaspad zich verder uitbreidde. Na 5 miljard jaar zullen de gasstaarten van het paar zich uitstrekken tot een afstand van 1 miljoen lichtjaar, wat bijna twee keer de huidige lengte is. Toen we de gegevens vergeleken met echte waarnemingen van NGC 4490/4485 in een telescoop, vielen de resultaten samen, wat betekent dat het model accuraat was.
De resultaten komen ook overeen met het feit dat astronomen weten over het gebruik van gas in de ruimte. Terwijl de gaswolken uitzetten, verzwakt het gas, wat de beweging van het grootste deel van de melkweg vergemakkelijkt. Modellering suggereert dat het dispersieproces de Melkweg heeft geholpen om gas effectief van de Small Magellanic Cloud te scheiden en het is dit type gasoverdracht dat in andere delen van het Universum gebruikelijk kan zijn.
Bovendien suggereren wetenschappers dat het verminderen van de gasdichtheid aan de randen van de botsende dwergsterrenstelsels het moeilijk maakt om nieuwe sterren te vormen. Dit is consistent met de observaties. Het is de bedoeling om verder te gaan met de studie van andere fuserende dwergparen om het model te verduidelijken.
