Magnetische velden in massieve stervormige kernen

Magnetische velden in massieve stervormige kernen

De studie van moleculaire wolken heeft aangetoond dat stellaire vorming plaatsvindt in twee fasen. Ten eerste knijpen supersonische stromingen de wolken in dichte draden, waarna ze door de zwaartekracht in kernen worden vernietigd. Massieve exemplaren komen op de kruispunten van de filamenten voor, vormen gebieden van de gegroepeerde sterrige geboorte.

Dit lijkt allemaal logisch, maar de waargenomen snelheid van sterren in dicht gas is in werkelijkheid slechts een bepaald percentage van de verwachte. Om dit probleem aan te pakken, hebben wetenschappers gesuggereerd dat magnetische velden ervoor zorgen dat de kernen niet in elkaar klappen. Magnetische velden willen niet worden berekend of geïnterpreteerd. Daarom gebruikten de onderzoekers een submillimeter-array om de 6 dichte kernen op het grondgebied van Cygnus te bekijken. Ze berekenden de veldsterkte tijdens polarisatie en vergeleken vervolgens de veldrichtlijn in de kernen met de richting langs de gloeidraad.

Het blijkt dat het veld langs de draad perfect geordend is en parallel aan de structuur staat. Dat wil zeggen, bij het creëren van kernen verliezen de magnetische velden hun gewicht in vergelijking met turbulentie en inflatie.

Opmerkingen (0)
Zoeken