Wetenschappers van de Universiteit van Carlos III (Madrid) hebben een nieuw raketsysteem voor satellieten gemaakt en gepatenteerd dat hen in staat stelt om elektriciteit en stuwkracht in de lucht te genereren. Deze innovatie heeft belangstelling getrokken voor ESA.
Het systeem is gebaseerd op een dunne aluminiumtape met een lengte van enkele kilometers en een breedte van enkele centimeters. Verschilt in de verbeterde probleemkenmerken bij ontvangst van zonlicht en warmte. De tape die tijdens de opstartperiode in de drum is opgerold, wordt al in een baan om de aarde uitgevouwen.
Door elektromagnetisme kan zo'n kabel passief energie opwekken als de hoogte van de satelliet afneemt. Omgekeerd, als er beschikbaar vermogen is voor gebruik aan boord, wordt de kabel geactiveerd om een axiale kracht te creëren die de orbitale hoogte verhoogt. Dat wil zeggen, er is een reële kans om orbitaalenergie om te zetten in elektrische energie en vice versa zonder het gebruik van verbruiksartikelen.
De kabel heeft geen drijfgas nodig en gebruikt natuurlijke bronnen uit de ruimte, zoals het aardmagneetveld, ionosferisch plasma en zonnestraling. Ruimtetouwen zijn al tientallen jaren bestudeerd en hebben deelgenomen aan 20 vluchten. De nieuwe bijdrage komt van een verrassend eenvoudige constructie waarbij twee aluminium tapes kracht of beweging van het apparaat kunnen creëren. U kunt ook de efficiëntie verhogen door het foto-elektrische effect van aan zonlicht blootgestelde linten te gebruiken.
Mogelijk gebruik
Het systeem garandeert nuttig vermogen in een baan als de hoogte afneemt. Daarom is deze technologie ideaal voor het omgaan met ruimteschroot. Het idee is ook interessant voor het ISS. Nu is een enorme hoeveelheid drijfgas nodig om de hoogte van het station te vergroten en het effect van de atmosferische weerstand te compenseren. De kabel elimineert de noodzaak om een drijfgas te gebruiken.
Eenvoud, passief werk en een gebrek aan verbruiksgoederen bieden ons een veelbelovende technologie. De makers zijn van plan het patent voor de Europese zone uit te breiden en beginnen met het maken van prototypes op kleine schaal. Het grootste probleem is de ontwikkeling van de kabel zelf. Hij zal extreem specifieke optische en elektronenemissie-eigenschappen moeten bezitten. Het meest veelbelovende project over dit onderwerp is nu FET-OPEN, maar er is nog steeds financiering voor nodig.
