Enorm, hongerig en onzichtbaar! Zwarte gaten lijken ons verborgen monsters van het heelal, die letterlijk alles rondom absorberen. Het is verschrikkelijk om in de buurt van zo'n object te zijn. Maar kunnen zwarte gaten het universum absorberen en zal het ooit worden gedaan?
Laten we deze vraag begrijpen. Het universum wordt beschouwd als een oneindige ruimte, dus u zult het ermee eens zijn, het is extreem moeilijk om te absorberen. We hebben minimaal een groot aantal zwarte gaten nodig. Hoeveel van hen?
De studie van sterrenstelsels en wiskundige berekeningen laten zien dat we in het centrum van elk melkwegstelsel een superzwaar zwart gat kunnen vinden. In de ruimte kun je (ten minste) 100-200 miljard sterrenstelsels vinden, wat betekent dat er zoveel supermassieve monsters bestaan. Maar dit is gewoon een supermassief type. Er zijn ook gewone zwarte gaten, die veel groter zijn!
En hun aantal neemt voortdurend toe. Om een zwart gat te maken, heb je de dood van een massieve ster nodig, de botsing van neutronensterren of de ineenstorting van een enorme hoeveelheid gas of het centrale galactische deel. In theorie wordt elke seconde een nieuw zwart gat geboren. Welnu, dat betekent dat deze onzichtbare bedreigingen een ongelooflijke reeks zijn. Waarom is ons universum dan nog steeds intact?
Grootte van het grootste bekende zwarte gat
Laten we beginnen met het feit dat zwarte gaten niet zulke monsters zijn. Ja, hun zwaartekracht is zo sterk dat zelfs licht niet kan ontsnappen. Maar dit betekent niet dat we te maken hebben met een zwaartekrachtstofzuiger die het hele universum zuigt. Zwarte gaten hebben een invloedslimiet. Het gaat over de gebeurtenishorizon. Als het object de lijn overschrijdt, is het klaar (ingeslikt, burst, etc.). Maar veel sterren, planeten en andere kosmische lichamen omgeven zwarte gaten en benaderen geen gevaarlijke afstand, waardoor zwarte gaten hongerig zijn.
Welnu, maar als alle zwarte gaten eten, toenemen in gewicht en moeten uitbreiden. Dus hun invloed neemt toe. Dus? Niet echt. Wetenschappers in theorie weten dat er een uitbreiding en toename is in de massa en de impact op de materie, maar dit wordt in de praktijk niet waargenomen. En dit is raar, omdat zwarte gaten al heel lang bestaan en zoveel materie moesten inslikken om de grenzen van hun eigen sterrenstelsel te overschrijden. Waarom gebeurt dit niet?
Hier kunt u Hawking-straling terugroepen. De bekende theoretisch fysicus geloofde dat op het microscopische niveau de materie nog steeds uit een zwart gat ontsnapt, hoewel de absorptie nog steeds groter is dan de hoeveelheid vrijgekomen substantie.
De theorie van de theoretisch fysicus Leonard Susskind lijkt interessant. Hij geloofde dat zwarte gaten groter werden, maar naar binnen toe, niet naar buiten. We zijn eenvoudigweg niet in staat om deze uitbreiding op te lossen, zodat zwarte gaten niet groter worden, wat we konden waarnemen.
Het blijkt dat zwarte gaten (zelfs als ze superzwaar zijn) nog steeds niet in staat zijn om alle ruimte te scheuren en te absorberen. Maar een van de theorieën over de dood van het universum zegt dat in het voorstadium alleen zwarte gaten overblijven. Ja, maar dit is niet omdat ze alle andere objecten hebben opgeslokt. Feit is dat de sterren hun eigen evolutionaire pad hebben, afhankelijk van het specifieke type. Sommige worden bruine dwergen, andere zwarte gaten, etc. Nieuwe sterren worden niet geboren, omdat het benodigde materiaal in de vorm van gas en stof terechtkomt. Dus het toekomstige universum zal een donkere plek zijn met botsende en samenvoegende zwarte gaten.
Maar ze zullen niet eeuwig zijn. Na 10 ^ 100 jaar zou het laatste zwarte gat moeten sterven. Hier keren we opnieuw terug naar de theorie van straling van Hawking. Het vrijkomen van een kleine hoeveelheid materie vermindert zwarte gaten, zodat ze krimpen en verdampen (in theorie). Nu zijn dit kleinigheden, omdat ze meer absorberen dan ze uitstralen. Maar in de toekomst zullen er geen sterren, stof en gas zijn om te voeden.
Dus het antwoord is: nee, zwarte gaten zullen het universum niet inslikken. Maar onder de ons bekende objecten, zullen zij de laatste getuigen worden van de vernietiging van de ruimte, plaatsmakend voor fotonen en elementaire deeltjes.
