Twee groepen wetenschappers bestudeerden afzonderlijk het TRAPPIST-1-systeem en identificeerden de belangrijkste problemen voor het ontstaan van leven op de planeten. Natuurlijk is het hele probleem een ster. Dit is een rode dwerg, inferieur qua kracht en massaliteit voor de zon. Het roteert snel en straalt ultraviolette fakkels uit.
Het eerste team onderzocht hoe temperatuur de ecologie en de evolutie van de planeten beïnvloedt, en controleerde ook of ultraviolette straling de atmosfeer van de zeven planeten kon vernietigen. Ze bevinden zich allemaal dichterbij dan de afstand tussen de aarde en de zon en drie bevinden zich in de bewoonbare zone.
Bij het zoeken naar leven letten wetenschappers op het woongebied, omdat het de voorwaarden biedt voor de aanwezigheid van vloeibaar water op de planeet. Hoewel dit slechts een van de factoren is die de gastvrijheid van de omgeving beïnvloeden. Volgens de resultaten moeten de planeten in het systeem worden gevuld met UV-stralen, wat betekent dat de atmosfeer ook niet bestand is tegen een dergelijke slag. Naar schatting is de kans op een leven minder dan 1% van het totaal op aarde. De tweede groep vond nog een bedreiging. De ster zendt een stroom deeltjes in de ruimte. Maar de druk van de wind zorgt ervoor dat ze de planeten 1000-1000000 keer sterker slaan dan de onze.
De auteurs geloven dat het magnetische veld van de ster zal verbinden met de planetaire velden, en de deeltjes zullen in de atmosfeer doordringen. Als de stroming sterk genoeg is, zal de atmosferische laag volledig verdampen. Het magnetische veld van de aarde functioneert als een schild. Als we dichterbij waren, zouden we hetzelfde scenario van vernietiging hebben meegemaakt.
Deze twee studies tonen aan dat de kans om het leven te hebben op TRAPPIST-1 erg klein is, maar het is er nog steeds. Rode dwergen blijven waardevolle objecten voor onderzoek, maar de hoofddoelen moeten de sterren zijn die op de zon lijken.
