De artistieke visie van Oumuamua - een gast van buiten het zonnestelsel. Astronomen gebruikten IRAC op de Spitzer Space Telescope om de infraroodstraling van Oumuamua te beperken en de omvang ervan te schatten.
Een jaar geleden ontdekten wetenschappers een ongewoon voorwerp dat zich in de ruimte nabij de baan van de aarde bewoog. Verschillende observatiedagen toonden aan dat dit geen gewone asteroïde of komeet is, omdat de route niet werd ondersteund door de zwaartekracht van het zonnestelsel. Het bleek dat we geconfronteerd worden met het eerste interstellaire lichaam, dat de naam Oumuamua kreeg.
Astronomen hebben lang het bestaan vermoed van kometen en asteroïden in andere planetaire systemen. Misschien vloog Oumuamua uit een van hen. De meeste moderne modellen van het zonnestelsel gaan ervan uit dat zulke kleine lichamen overblijfselen zijn van het tijdperk van planetaire vorming. De studie van een zeldzame gast stelde ons in staat informatie te verkrijgen over de overeenkomsten en verschillen in de vorming van het planetenstelsel.
Oumuamua is een belangrijk en waardevol object geworden voor de wetenschappelijke gemeenschap. Toezichthoudende bedrijven waren snel, omdat hij snel wegging en zwak was om op te sporen. Enquêtes hebben aangetoond dat het object roodachtig van kleur is, zonder zichtbare spectrale tekens of hints van gas of stof. Dit alles onthult de aard van een primitieve (D-type) asteroïde, hoewel het moeilijk is om een geschikte analoog te vinden in het zonnestelsel. De variabele lichtcurve gaf een extreem langwerpige vorm aan (lengte is 6 keer langer dan de breedte). De IRAC-camera op de Spitzer-ruimtetelescoop bevindt zich nu op een afstand van 155 miljoen mijl van de aarde en heeft daarom een compleet andere kijkhoek dan Oumuamua-telescopen. Wetenschappers stuurden een camera naar een plek waar het object volgens berekeningen een jaar later had moeten zijn, maar de 30-uursreview liet niets zien. Maar de emissiegrens was zo laag dat we verschillende fysieke eigenschappen konden beperken.
De afwezigheid van een IR-signaal geeft bijvoorbeeld de afwezigheid van gas of stof aan (wat kenmerkend is voor een komeet). Gezien de exacte samenstelling en reflectiviteit, kunnen we zeggen dat de afmeting een minimum van 240 m bereikt (kan oplopen tot 725 m). Het object is nu te ver weg voor een terrestrische telescoop. Het wordt opnieuw een interstellair mysterie, eraan herinnerend dat ruimte in staat is tot vele verrassingen.
