Artistieke interpretatie demonstreert ULAS J1120 + 0641 - een verre quasar gevoed vanuit een zwart gat.
Het nieuwe computermodel kan nauwkeuriger de diversiteit van gebieden van de quasi-emissielijn verklaren - een wolk van gloeiend geïoniseerd gas geconcentreerd rond superzware zwarte gaten in galactische centra.
Nu proberen wetenschappers meer gedetailleerde informatie te krijgen over de spectrale breedbandgebieden die helpen bij het vaststellen van de massaliteit van zwarte gaten. De meeste moderne modellen beschouwen symmetrische lijnen in de spectrale brede emissielijn van actieve galactische kernen. Het nieuwe model concentreert zich echter op echte lijnen, die vaak asymmetrisch lijken.
Het nieuwe model is bedoeld om het volledige spectrum van quasars uit te leggen. De zwaartekracht van het zwarte gat verhoogt de snelheid van het gas dat de quasars omringt. Hierdoor warmt het op en bewolken de melkweg. Mensen hebben de verkeerde indruk. Ze kijken naar het gat en zien dat het helder is. In werkelijkheid blijft het donker. Maar de schijven bereiken zo hoge temperaturen dat ze straling in het EM-spectrum vrijgeven, inclusief gamma, UV, IR, röntgenstralen en radiogolven. Gassen bewegen met snelheden van duizenden kilometers per seconde.
Elke emissielijn heeft zijn eigen kleur en samen vormen ze een hele spiraal. Het model laat zien hoe stofdeeltjes bewegen en samenvoegen. De studie is belangrijk voor de wetenschappelijke wereld, omdat hierdoor de emissielijnen die de massa zwarte gaten vormen, van dichterbij kunnen worden bekeken.
