In 2018 ontdekten wetenschappers dat de ster van Barnard (het tweede sterrensysteem dat het dichtst bij ons staat) een bevroren superaarde heeft. Een nieuwe studie suggereert dat in deze koude wereld het primitieve leven een kans van overleven heeft.
De Barnard b (GJ 699 b) superaarde is de op één na dichtstbijzijnde exoplaneet buiten het zonnestelsel op een afstand van 6 lichtjaar. Het draait rond een inheemse ster in de Zon-Mercurius afstand, maar het oppervlak van de wereld is ongelooflijk koud (-170 ° C), omdat de ster wordt vertegenwoordigd door een relatief donkere rode dwerg. Het voorziet de planeet van slechts 2% zonne-energie.
Analyse toont aan dat Barnard b een hete vloeibare ijzerkern heeft die geothermische energie creëert. Hierdoor is de planeet in staat levensgebieden onder het oppervlak te ondersteunen, die lijken op ondergrondse meren die op Antarctica zijn gevonden. Alle leven in deze warmtebronnen moet behoorlijk primitief zijn. Wetenschappers proberen ook te controleren op het bestaan van het leven in de oceaanzeeën van de satellieten van Europa en Enceladus. Er is al opgemerkt dat de temperatuur in ijzig Europa lijkt op de indicatoren van Barnard b, maar door getijverwarming heeft de eerste waarschijnlijk vloeibare oceanen onder de ijskorst. De bevindingen zijn gebaseerd op 15-jaar hoge precisie-waarnemingen van de Barnard-ster.
Het is de moeite waard eraan te herinneren dat dichter bij ons de planeet Proxima b is, ver verwijderd van 4 lichtjaren. Het draait om de rode dwerg Proxima Centauri. Maar het probleem is dat de ster periodiek de wereld "bedekt" met steriliserende sterflitsen.
Maar de ster van Barnard is een oude rode dwerg en "valt" zelden de planeet aan. Het enige slechte ding is dat de laatste gevaarlijke flits slechts 20 jaar geleden werd waargenomen. Je kunt alleen maar hopen dat mogelijke primitieve nieuwkomers in Barnard b niet hebben geleden.
