Een enorme galactische gaswolk accelereert momenteel naar onze Melkweg met een snelheid van 700.000 kilometer per uur. Het is vol zwavel, meer dan 11.000 lichtjaar lang en 2500 lichtjaar breed, bevat evenveel massa als een miljoen zonnen ... en zeer waarschijnlijk ontmoette het de Melkweg wanneer dinosaurussen de aarde bewandelden.
En dit is het geval wanneer "Wie is te veel opgestegen, het zal pijnlijk zijn om te vallen" - een wolk volgt een ballistisch traject nadat hij 70 miljoen jaar geleden uit onze eigen melkweg is geblazen.
Sinds 1963 is de Smith Cloud bekend, vernoemd naar zijn ontdekker, Gail P. Smith. Het werd voor het eerst ontdekt in het Dwingeloo Radio Observatorium in Nederland. Sindsdien is het herhaaldelijk waargenomen in de radioband van het NRAO Green Bank Observatory in West Virginia en meer recentelijk van de Hubble Space Telescope, die heeft vastgesteld dat het daadwerkelijk zware elementen bevat, zoals zwavel (in tegenstelling tot sommige eerdere analyses). Dit, samen met zijn boogtraject, geeft sterk de oorsprong aan van de ster, uit het verrijkte gebied langs de buitenste randen van onze melkweg.
"De wolk is een voorbeeld van hoe het heelal verandert in de tijd", zegt Andrew Fox van het Space Telescope Science Institute in Baltimore, Maryland, de leider van het onderzoeksteam. "Dit suggereert dat de Melkweg borrelt, een zeer actieve plaats is waar gas van het ene deel van de schijf kan worden uitgeworpen en vervolgens weer naar het andere kan terugkeren." De komeetachtige Smith Cloud bevat geen sterren en is daarom niet zichtbaar in het optische golflengtebereik. Maar als het zichtbaar was, zou het een gebied in de nachtelijke hemel bedekken, als de constellatie van Orion.
Wanneer een wolk met hoge snelheid een melkwegschijf raakt - in ongeveer 30 miljoen jaar of zo - zal het op een andere (zij het nabije) huls van de melkweg zijn.
Een botsing zal waarschijnlijk een vuurwerk rond de plaats van inslag doen ontbranden, mogelijk met zoveel materie en energie dat er twee miljoen sterren van zonnemassa's ontstaan.
"Ons sterrenstelsel verwerkt zijn gas door de wolken, de wolk van Smith is een van hun voorbeelden en zal op andere plaatsen sterren vormen", zei Fox. "Hubble-metingen op Smith's Cloud helpen ons om ons voor te stellen hoe actief de galactische schijven zijn."
Wat feitelijk de emissie van een wolk veroorzaakte, is nog niet bekend. Een van de intrigerende voorstellen is dat dit een gebied van donkere materie is dat in botsing kwam met de Melkweg en op de een of andere manier een brok gas op zijn weg veroverde.
"Er zijn theoretische berekeningen die suggereren dat een satelliet van onze melkweg als donkere materie gas kan opvangen wanneer deze door de schijf van de Melkweg gaat en dit kan een verbazingwekkende omstandigheid zijn die we waarnemen," zei studie co-auteur en cloudfan Smith National Radio Astronomy Observatory (NRAO).
