De basis van zonne-uitbarstingen is een dramatische strijd met magnetische kracht op het oppervlak van een ster. De nieuwe studie besloot om de rol van het magnetische landschap van de zon of topologie te benadrukken in de ontwikkeling van uitbarstingen die kosmische weersverschijnselen rond onze planeet kunnen veroorzaken.
De onderzoekers onderzochten zorgvuldig zonnevlammen - intense emissies van straling en licht. Krachtige gebeurtenissen worden gevolgd door coronal mass ejection - een massale blaarvorming uitbarsting van zonnemateriaal en een magnetisch veld.
Aan de hand van informatie van het Solar Dynamics Observatory (SDO) analyseerden de wetenschappers de oktober-groep (2014) van zonnevlekken van Jupiterformaat. Dit is de grootste groep in de laatste twee zonnecycli en de regio zelf wordt als extreem actief beschouwd.
De omstandigheden lijken te zijn uitgebarsten, maar de site heeft nooit een grote coronale uitwerping gecreëerd. Maar hij slaagde erin om een krachtige uitbraak van de X-klasse (de meest intense) uit te brengen. Is er een verband tussen hen?
De onderzoekers voegden SDO-waarnemingen toe aan modellen die het magnetisch veld van de zonnecorona berekenden. Dit moest helpen begrijpen hoe het zich in de tijd vóór de uitbraak ontwikkelde. Het model toonde een gevecht tussen twee belangrijke magnetische structuren: een gedraaide magnetische draad en een dikke zweep.
Op een reeks opnamen wordt de magnetische reeks (blauw) steeds onstabieler. Maar het breekt nooit van het zonneoppervlak. Het model laat zien dat er niet genoeg energie in de gloeidraad zit om door de magnetische kooi te breken (geel)
Wetenschappers beseften dat de magnetische cel daadwerkelijk de afgifte van coronale massa stopte. Een paar uur voor de flits vervormde de natuurlijke rotatie van de zonnevlek de magnetische gloeidraad om hem te laten draaien. Maar het lukte haar niet om aan de oppervlakte te ontsnappen, omdat ze niet genoeg energie had om door de kooi te breken.
Door de condities van de cel in het model te wijzigen, besefte het team dat als de cel zwakker was, we op 24 oktober 2014 een grote coronal-massa-ejectie konden krijgen. Wetenschappers zijn van plan een model te ontwikkelen om te begrijpen hoe het conflict tussen de magnetische cel en de gloeidraad zich in andere uitbarstingen ontwikkelt.
