Astronomen van de Universiteit van Bristol (VK) ontdekten in het radiomelkwegje NGC 6109 een ongewone jet met een donutvorm. Voor de eerste keer wordt een vergelijkbare straalmorfologie waargenomen in een radiogolweg met laag vermogen.
NGC 6109 is 400 miljoen lichtjaar van ons verwijderd en behoort tot sterrenstelsels met een laag vermogen en een kopstaart. Het 40 jaar geleden monitoren met de WSRT radiotelescoop toonde aan dat de straal zich uitstrekt over een geprojecteerde afstand van 800.000 lichtjaren. Daaropvolgende analyses toonden ook de aanwezigheid aan van een tegenstraal tegenover de hoofdstraal.
Een nieuwe beoordeling onthult meer gegevens over de morfologie van de hoofdwas Voor de studie werd de Very Large Array in New Mexico gebruikt om te bestuderen hoe radiostelsels met weinig bias interageren met de externe omgeving. Als gevolg hiervan was het mogelijk om de morfologie van de jet te identificeren in de vorm van een donut.
Radiopolarimetrie vertoonde een complexe structuur van het magnetische veld langs deze component, die hoofdzakelijk radiaal gericht is op de jetas. Bovendien werden voor deze functie structuren met een hoge mate van rotatie gevonden. Wetenschappers voegden ook toe dat infrarode, optische of röntgenstraling niet is geassocieerd met deze formatie. Observatiegegevens geven de interactie van de jet en de externe omgeving aan. Dit kan de oorzaak zijn van ongewone morfologie. Op basis van alle gegevens stellen de onderzoekers een mogelijke hypothese voor die het contact achter de donutvorm verklaart. Er is een optie dat het hele ding in het ballistische model van precessie is. Dat wil zeggen, de essentie zit in de invloed van uitwendige wind op de componenten, wat leidt tot een diffuse toestand en terugkeert in de richting van de hoofdstraal. Maar het gebrek aan röntgen- en optische straling duidt op een lage externe gasdichtheid.
Er is ook een aanname over het contactmodel, waarbij het traject van de tegenstraal wordt verbroken vanwege de externe omgeving. Verder onderzoek is nodig om te bepalen welke van de hypothesen het meest plausibel is.
