Wetenschappers onder leiding van het Canary Institute of Astrophysics en de University of La Laguna hebben in de eerste helft van 2014 ongeveer 200 solaire uitsteeksels vastgelegd. De studie werd mogelijk gemaakt door het GONG-netwerk van telescopen, waarvan sommige zich bevinden in het Teide Observatorium.
Als je het oppervlak van de zon bestudeert, worden de uitsteeksels gezien als donkere filamenten die de schijf vullen, of de vlam eronder. Zonne protuberansen zijn extreem dichte plasmastructuren die zweven in een stellaire atmosfeer. Er wordt aangenomen dat het stellaire magnetische veld hen zo houdt dat ze niet onder hun eigen gewicht naar de oppervlakte vallen. Deze magnetische structuren zijn in staat enorme energievolumes te verzamelen, die, wanneer ze vrijkomen, uitbarstingen vormen in de interplanetaire ruimte.
In de eerste helft van 2014 konden we ongeveer 200 vibraties van protuberansen vangen. De analyse toonde aan dat ongeveer de helft van deze gebeurtenissen een grote amplitude had. Dat wil zeggen, oscillaties met snelheden van 10-100 km / s. Het was ook mogelijk om te bewijzen dat gebeurtenissen met een grote amplitude vaker voorkomen dan eerder werd gedacht.
Het project maakt deel uit van internationale samenwerking, gelanceerd in 2015. Dit maakte het mogelijk om een grote verscheidenheid aan evenementen te vinden en om vast te stellen dat in veel gevallen oscillaties worden gevormd door aangrenzende flitsen. Dat wil zeggen, we hebben het over het plotselinge vrijkomen van energie in de atmosfeer van de zon. De verzamelde gegevens hebben ons in staat gesteld om de eigenschappen van de oscillaties statistisch te bestuderen. Bewegingen bestaan uit een cyclische beweging van uitsteeksels tussen twee locaties met een periode van een uur. Deze periodes onthullen de fundamentele eigenschappen van de magnetische structuur van de protuberansen en de verdeling van hun massa. Bovendien vertonen de trillingen een grote verzwakking (de trilling wordt aanzienlijk verminderd na meerdere oscillatiecycli).
Het is nog steeds onduidelijk waarom de frequentie van oscillatie een uur bereikt en waardoor de beweging zo snel verdwijnt. Daarom is het belangrijk om door te gaan met onderzoek. De informatie geeft aan dat de bewegingsrichting van de oscillaties een hoek van 27 graden vormt met de hoofdas van de prominentie. Deze richting komt overeen met eerdere schattingen van de oriëntatie van het magnetisch veld. In de toekomst zijn wetenschappers van plan om de analyse uit te breiden tot de hele zonnecyclus om de evolutie van deze structuren in de afgelopen 11 jaar te bestuderen.
