Wetenschappers beginnen beter te begrijpen wat er gebeurt als zwarte gaten op de Melkweg reizen. Meestal bevindt een supermassief zwart gat (SMBH) zich in het centrum van een massieve melkweg. Soms kunnen dergelijke voorwerpen "rondzwerven" door het gaststelsel, bijvoorbeeld vanuit het midden in sterhalo's - een bijna bolvormig gebied van gas en sterren rondom het grootste deel van de melkweg.
Er is een theorie dat deze verschijnselen vaak voorkomen tijdens een galactische fusie in een zich uitbreidend universum. Het kleinere sterrenstelsel voegt zich bij het grotere sterrenstelsel en verschuift het gat. In een nieuwe studie voorspellen wetenschappers dat sterrenstelsels met massa's, zoals die van de Melkweg, meerdere superzware zwarte gaten moeten hebben. Het team paste nieuwe kosmologische modellering toe om de dynamiek van SMBH in sterrenstelsels met een betere nauwkeurigheid te voorspellen dan eerdere programma's.
Er is weinig kans dat een bepaald vreemd zwart gat zo dicht bij de zon staat dat het invloed op ons systeem zal hebben. Daarom zou elke honderd miljard jaar een nabije benadering van een van deze zwervers moeten plaatsvinden, die bijna 10 keer de leeftijd van het heelal is.
Omdat wordt aangenomen dat zwervende SMBH's ver van de galactische centra en buiten de galactische schijven wonen, is het onwaarschijnlijk dat ze het volume van gassen zullen vergroten, waardoor ze onzichtbaar worden. Nu proberen wetenschappers een manier te bedenken om indirect hun aanwezigheid te bepalen.
