NASA's Cassini-missie introduceerde iedereen bij Saturnus-satelliet Enceladus, de ijswereld met een vloeiende oceaan onder zijn oppervlak. Door de uitgebreide fouten in de zuidpool van de satelliet ontsnappen krachtige geisers van waterdamp in de open ruimte.
In deze enigszins misleidende foto van Enceladus, gemaakt door Cassini op 10 mei, wordt de mate van waterdamp duidelijk. Dus waarom misleidt ze ons?
Het lijkt erop dat de rechterkant van de satelliet wordt verlicht door de zon, maar dat is het niet. In plaats daarvan wordt de verlichting gegenereerd door zonlicht gereflecteerd door de atmosfeer van Saturnus. Aan de linkerkant van Enceladus is slechts een kleine halve maan van fel zonlicht te zien.
Wetenschappers zijn van mening dat getijdenwisselwerkingen met de gasreus dynamiek creëren in de kern van Enceladus, waardoor de oceaan in een vloeibare toestand blijft. Het water wordt hoofdzakelijk verwarmd in scheuren en breuken die bekend staan als "Tiger Stripes" in het zuidelijke poolgebied van de satelliet, die, zoals bekend, de bron is van geisers. Sinds hij meer dan tien jaar geleden in de baan van Saturnus arriveerde, heeft Cassini dit ijsgebied constant gevolgd. Enceladus wordt, net als Jupiter's grootste Europese satelliet , ondersteund door een vloeibare oceaan onder het oppervlak, die wordt beschermd door een ijskorst. Astrobiologen verwachten dat andere satellieten van gasreuzen ook ondergrondse, vloeibare oceanen hebben waarin potentieel leven kan leven.
Helaas nadert de NASA Cassini-missie zijn logische conclusie. Eerst zal het ruimtevaartuig door de ringen van Saturnus gaan en in een baan om de aarde blijven met de gasreus. Dit zal de kortste afstand zijn vanaf waar het mogelijk zal zijn om Saturnus te fotograferen en zijn magnetisch veld te volgen. Volgende is de geplande geleidelijke onderdompeling in de atmosfeer van Saturnus.
