De kerk heeft lang geprobeerd de resultaten van Galileo Galilei te censureren, maar de kennis heeft zich verspreid en de mensen begonnen te beseffen dat er andere werelden in het universum zijn. Maar zijn deze planeten vergelijkbaar met de onze en zijn er levende wezens daar? Geleidelijk accepteerden zelfs religieuze vertegenwoordigers de situatie en begonnen ze naar antwoorden op deze vragen te zoeken.
Als God andere werelden zou creëren, dan moest hij hun leven bevolken, want niets is tevergeefs in dit universum geschapen. De theoloog Thomas Burnet bijvoorbeeld schreef:
"God zelf heeft de aarde gevormd om bewoonbaar te zijn. Dit geldt voor onze planeet en voor elke andere wereld. Wat heeft het voor zin om een huis te bouwen als er niemand in woont? ".
Hierop volgden verschillende boeken die beschreven wat buitenaardse wezens op andere planeten kunnen zijn. Natuurlijk werd de afdruk van religie hier opgemerkt, dus andere wezens herinnerden mensen eraan.
Vroege astronomen begonnen te twijfelen of andere werelden op het aardse zouden lijken. Hier is het Copernicus-gesprek met God.
Alien Vision
Misschien verscheen de eerste science-fictionroman in 1634. Dit is het boek "Somnium" geschreven door Johann Kepler. Hij was een serieuze wetenschapper, dus gebruikte hij alle beschikbare kennis om de maan en de mogelijke bewoners in detail te beschrijven. Hij geloofde dat de nacht 15 dagen duurde, en het was veel kouder dan op aarde. Maar aan de dagkant moet er een sterke hitte zijn.
Kepler geloofde dat maanwezens zich moesten aanpassen aan deze extreme omstandigheden. Sommigen gingen in winterslaap, terwijl anderen de harde schaal en andere beschermingsmiddelen verhoogden. In het boek van de wetenschapper Athanasius Kircher, geschreven in 1656, bleek de maan bewoonbaar te zijn. Haar landschappen omvatten bergen, meren, oceanen, rivieren en eilanden. Zelfs in John Miltons 'The Lost Paradise' (1667), bespreken de engel en Adam de mogelijkheid om in andere werelden te leven. Maar de engel raadt Adam aan niet te dromen van andere planeten, omdat God niet wil dat wij deze kennis begrijpen.
Flammarion Engraving (Parijs, 1888)
De Franse wiskundige Bernard de Fontenelle was niet bang om te dromen en probeerde altijd te begrijpen welke wezens op andere planeten te vinden zijn. Hij probeerde dit zelfs op een unieke manier te beantwoorden. De wetenschapper zei dat de planeten op de aardse structuur moeten lijken, maar hun omstandigheden zullen anders zijn.
De Fontenel dachten bijvoorbeeld dat Mercurius ongelooflijk heet zou zijn, dus de lokale bevolking moet in staat zijn om fysiek met dergelijke omstandigheden om te gaan, maar dit heeft invloed op het karakter.
Gesprekken over de veelheid van werelden (1715)
Maar de onderzoeker had in die tijd te maken met een gemeenschappelijk probleem - gebrek aan informatie. Het was mogelijk om alleen te werken met de geschatte grootte van de planeten en hun afstand tot de zon. Het was onmogelijk om te begrijpen of de planeten van de atmosfeer, wat de temperatuur van de dag en nacht was, de rotatiesnelheid, etc.
Maar de Fontenelle hield niet op en beschreef zelfs de aard van de wezens. Hij geloofde dat gewelddadige, opwindende en opvliegende mensen zouden moeten leven van Mercurius. De wetenschapper schreef:
"Ze lijken op de Moren van Granada. Dit zijn kleine, donkere huid en door de zon gebrande wezens. Er is veel vuur en humor in hun karakter. Ze zijn opgewonden, ze schrijven gedichten, ze zijn verslaafd aan muziek en ze regelen constant carnaval en rumoerige vakanties met dansen ".
In vroege science fiction-romans probeerden ze te begrijpen hoe buitenaardse wezens eruit zouden kunnen zien. Op de foto - St. Wolfgang en de duivel
Maar de wezens op Venus flirten constant. Hier is een analogie met het feit dat Venus de godin van de liefde onder de Romeinen was. Op de reus Jupiter leefden alleen wijze mannen en filosofen, die afstand deden van vleselijke genoegens en alle aardse dingen. Saturnus is ongelooflijk koud, dus de wezens gaven er de voorkeur aan op één plek te wonen en verlieten nooit hun huizen. Interessant genoeg beschouwde de Fontenel de maan onbewoonbaar vanwege de dunne atmosfeer.
Gabriel Daniel, die de maanwezens beschreef als ongelooflijk morele en spirituele persoonlijkheden met een enorme fysieke kracht, was het niet met hem eens. Ze waren zo ontwikkeld dat ze alleen konden bewegen vanwege de inspanning van de wil! Voor de eerste keer werden maan-mensachtigen met koperkleurige huid beschreven door Ralph Morris in 1751.
Heel veel beschrijvingen van potentiële aliens zijn bewaard gebleven. Moderne kennis heeft toegestaan om hun griezelige wezens, zoals Alien, te diversifiëren. Maar de waarde van deze boeken ligt in het feit dat mensen hun begrip van het universum hebben uitgebreid. Nu kijken we de ruimte in met de hoop dat niet alleen, en iemand die vriendelijk en ontwikkeld is op een dag zal reageren op onze oproep.
