Magnetische zonnestalen omvallen met een cyclus van 11 jaar, die wordt bepaald door de rotatiesnelheid en helderheid. Een vergelijkbaar scenario wordt herhaald in alle nabijgelegen sterren van het zonnetype.
Vroeger dacht men dat de zon een soort anomalie was met zijn 11-jarige cyclus van magnetische polen. Recente gegevens tonen echter aan dat dit een normale toestand is voor alle sterren van dit type. Dit helpt geschillen over dit probleem op te lossen.
Onderzoekers zijn gebaseerd op langetermijnobservaties en suggereren dat de volgende magnetische cyclus in 10-20 jaar intenser, langer of korter zal zijn. Het is erg belangrijk om dit moment te begrijpen, omdat je rekening moet houden met deze indicatoren om het startvenster van de raketten te bepalen.
De cyclus wordt gekenmerkt door het aantal zonnevlekken en de kracht van de uitstraling van stralen. Alle wijzigingen zijn gebaseerd op het magnetische veld. Wetenschappers begonnen vragen te stellen, omdat het leek alsof de zon niet in een cyclus op de sterren paste zoals zij.
Het longitudinale magnetische veld werkt als een functie van de breedtegraad en de tijd aan de basis van de convectiezone. Periodiek verandert het van teken en oscilleert het tussen de symmetrische en antisymmetrische toestand
Onderzoekers volgden de dichtstbijzijnde zonnesterren, en creëerden modellen van cyclische activiteit. De nieuwste gegevens bevestigen dat de situatie zich herhaalt voor alle objecten in deze groep.
De verhouding tussen de perioden van de magnetische cyclus en de rotatie van de ster, op basis van het aantal Rossby in turbulente 3 4 D-simulaties (links). Rechts is dezelfde verhouding als een functie van de stellaire helderheid. Het diagram bevat de zon en andere soortgelijke typen. Solaire tweeling is paars gemarkeerd. Simulatie (blauwe schijven) doorkruisen het zonnepunt zonder parameters in te stellen. Verticale stippellijnen - sterren met twee perioden van een magnetische cyclus
