Een schitterende oceaan van "maanglans" glinstert vanuit ruimte

Een schitterende oceaan van

Toen een astronaut aan boord van het internationale ruimtestation een camera opstelde met een schilderachtig uitzicht op de noordelijke Middellandse Zee, veroverde het ruimtevaartuig in plaats daarvan een uniek effect gecreëerd door de reflectie van de maan op het wateroppervlak.

Een foto van een astronaut met een "maanlicht" toont hoe flikkerende lichten dimmen in de kuststeden van Italië en de eilanden van de noordelijke Middellandse Zee. Op de foto zien ze eruit als donkere strepen en lijken ze op adembenemende wolken.

Zonlicht kan worden gereflecteerd vanaf het oppervlak van water of sneeuw, en wanneer het licht onder een bepaalde hoek valt, creëert het een verblinding op het materiaaloppervlak. Wetenschappers noemen dit "zonverblinding". En het fenomeen zelf vindt plaats volgens een wiskundig concept, de bidirectionele reflectantie-distributiefunctie (BRDF), volgens het Goddart NASA-ruimtecentrum in Greenbelt.

Het blijkt dat maanlicht hetzelfde kan doen. Wanneer het licht van de maan reflecteert op het oppervlak van een grote hoeveelheid water of ijs in een bepaalde hoek, creëert het ook een schittering (of glans). Dus schreef in zijn blog het Joint Institute for Atmospheric Research (CIRA) aan de University of Colorado.

NASA meldt dat wanneer maanlicht van de zee terugkaatst, zoals op de gemaakte foto, het complexe patronen kan manifesteren op het oppervlak van de zee. Zoals gemeld door het bureau, worden deze patronen in de regel geïdentificeerd als een combinatie van verschillende natuurlijke processen en sporen die achterblijven als gevolg van menselijke activiteiten. In deze afbeelding kun je bijvoorbeeld de golfpatronen zien die achtergelaten zijn door schepen te laten passeren in een karakteristieke V-vormige bocht naar het noorden van het eiland Elba, zo meldt NASA. De kronkelende lijn strekt zich uit van het eiland Montecristo, het "eiland van wakkerheid". Dit is het resultaat van afwisselende hoeveelheden bewegende lucht die zich aan de lijwaartse kant van het eiland vormen.

Donkere gebieden aan de oppervlakte van de zee, die op een ruwer water wijzen, zoals in dit geval, maken eilanden als Montecristo en Pianosa soms onbereikbaar voor beoordeling, merkt NASA op. Plaatsen die worden beschermd tegen wind en turbulentie daarentegen lijken er helderder uit, omdat hun gladde oppervlakten als een uitstekende spiegel voor het maanoppervlak werken, zei de woordvoerder van het agentschap. Het zeeoppervlak vertoont ook talrijke smalle draaikolken, bekend als gyres, die grote patronen van watercirculatie in de zee vertonen.

Het beeld van de astronaut ziet er aantrekkelijker uit dankzij de opeenstapeling van lichten uit nabijgelegen steden, zoals Piombino en Punta Alta. De gouden gloed van steden verandert 's nachts dit bovenaardse beeld van de Middellandse Zee op aarde in iets waarlijk magisch.

Opmerkingen (0)
Zoeken