Nieuwe gegevens laten zien dat er rond de oude maan 3-4 miljard jaar geleden een atmosferische laag aanwezig was, toen krachtige vulkanische activiteit gassen naar de oppervlakte gooide.
Als je naar de satelliet kijkt, zie je een enorme hoeveelheid donker oppervlak met vulkanisch basalt. Deze plaatsen werden zeeën genoemd en ze vormden zich toen het binnenste deel van de maan gloeiendheet was en ontstoken stralen produceerden. Analyse van monsters van Apollo geeft de aanwezigheid van gassen aan, zoals koolmonoxide en wateringrediënten.
In een nieuwe studie berekenden wetenschappers het gasvolume dat de periode van de uitbarsting binnenging. Modellen laten zien dat ze geen tijd hadden om zich in de ruimte te verspreiden en vormden een atmosferische laag. De maximale dichtheid wordt genoteerd aan het hoogtepunt van de vulkanische activiteit - 3,5 miljard jaar geleden. En het zou 70 miljoen jaar bewaard moeten zijn.
Artistieke interpretatie van het Imbrium maanbassingszicht met lava-uitbarstingen en de vorming van een zichtbare atmosfeer
De twee grootste impulsen kwamen uit op 3,8 en 3,5 miljard jaar geleden, toen de bassins van Serenitatis en Imbrium werden gevuld. Het waren deze patronen die met de Apollo 15 en 17 missies arriveerden.
De totale hoeveelheid toegewezen H 4 2 O is tweemaal het volume in Lake Tahoe. Dit verklaart waarom vluchtige gassen vastzitten aan de polen. Deze gegevens dwingen ons om de schijnbaar koude en dode kei anders te bekijken. Op het moment van de aanwezigheid van de atmosfeer, lag de Maan 3 keer dichter bij de Aarde.
Informatie kan worden gebruikt om te zoeken naar ijsafzettingen, die toekomstige kolonisten kunnen omzetten in brandstof voor water, lucht en raketten.
