Planet Tatooine uit de Star Wars-film was naast twee zonnen. Dit is al lang voorbij de grenzen van fictie gegaan, omdat de NASA Kepler-ruimtetelescoop liet zien dat tweesterrenstelsels planeten kunnen bevatten. Toegegeven, de meesten van hen zijn nogal gasvormig. Daarom vroegen wetenschappers: als een planeet van het aard type rond twee zonnen draaide, zouden er kansen zijn voor het leven?
De kans is groot dat ja. Maar hiervoor moet het op de juiste afstand worden geplaatst. Nieuw onderzoek heeft aangetoond dat we onder gunstige omstandigheden een planeet met water en een langetermijnpotentieel voor levensvormen zullen krijgen.
De wetenschappers van het Jet Propulsion Laboratory creëerden een model van de planeet in het Kepler 35-systeem. Het stellaire paar van Kepler A en B bevat al de planeet Kepler 35b (8 keer zo groot als de aarde en met een baan van 131,5 dagen). Maar ze hebben de zwaartekrachtsinvloed van deze planeet uitgesloten en een hypothetische toegevoegd waarop al water staat. Ze volgden de klimaatverandering tijdens de periode van rotatie (341-380 dagen).
Het bleek dat tweesterrenstelsels potentieel hebben. De bottom line is de bewoonbare zone. Dit is de afstand van de ster tot de planeet, waardoor je vloeibaar water op het oppervlak kunt besparen. Omdat we twee sterren tegelijkertijd hebben, is de afstand afhankelijk van het zwaartepunt. Om zaken te compliceren, maakt de planeet het baanpad niet in een cirkel, maar gaat door de gravitationele oscillatie van sterren. Het model toonde aan dat onder bepaalde omstandigheden de planeet hoge kansen heeft. Ze zou veel veranderingen in de oppervlaktetemperatuur hebben ervaren. Aangezien er weinig waterdamp in de atmosfeer zal zijn, springen de gemiddelde temperaturen met 2 ° C over. Gewoonlijk maakt een korte afstand tot een ster de mondiale temperatuur constant. Het feit is dat de aanwezigheid van waterdamp (een grote hoeveelheid) een sluier creëert die stabiliteit vaststelt. Dus, het object voorbij de bewoonbare zone zal bedekt zijn met een ijskorst, en de korte afstand zal het veranderen in Venus met een vreselijk broeikaseffect en hoge temperaturen.
Het model toonde ook aan dat er minder wolken op een hypothetische planeet zouden zijn. Dus een ongelooflijk zicht op de dubbele zonsondergangen.
