In theorie wordt aangenomen dat er in het centrum van elk melkwegstelsel een superzwaar zwart gat kan worden gevonden. Ze gaan zo harmonieus samen, alsof ze voor elkaar zijn gemaakt. Maar wat was er eerst: een zwart gat of een sterrenstelsel?
Supermassieve zwarte gaten - grootschalige monsters, elk voorwerp slikken, een gevaarlijke afstand naderen. In vergelijking met sterrenstelsels zijn dit echter kleine objecten die maar een klein deel van de galactische structuur innemen. Als we het hebben over grote sterrenstelsels (elliptisch en spiraalvormig), dan nemen meestal hun centrale superzware zwarte gaten ongeveer 0,1% van de massa van het oorspronkelijke sterrenstelsel in beslag.
Stadia van de evolutie van een ster
Wetenschappers hebben lang geprobeerd dit probleem te begrijpen en konden in 2009 een antwoord geven op een bijeenkomst van de American Astronomical Society. Het team van Christopher Carilli richtte zich op de studie van 4 sterrenstelsels met een leeftijd van 12 miljard jaar.
Met behulp van de snelheid van gaswolken konden de onderzoekers de massa van sterrenstelsels bepalen, en spectrale emissielijnen maakten het mogelijk om de massa's van superzware zwarte gaten te schatten. Het bleek dat de oude supermassieve monsters verhoudingsgewijs zwaarder zijn dan in het moderne universum. Meer precies, ze bezetten maar liefst 3% van de massaliteit van de galactische.
Dit is een nieuwe Hubble-foto van de binnenste regionen van Abell 1689 - een enorme cluster van sterrenstelsels die zich 2,2 miljard lichtjaren van ons bevinden. In het midden van de foto van de kosmos bevindt zich donkere materie, die kan worden gedetecteerd dankzij de vorming van een veelvoud aan lichtbogen van de achterste sterrenstelsels, vervormd door de frontale zwaartekrachtachtergrond. Donkere materie kan niet worden gefotografeerd, maar op de foto is deze blauw gemarkeerd.
Hoe het uit te leggen? Zwarte gaten worden niet gecomprimeerd, wat betekent dat dit sterrenstelsel moest groeien om de massaverhouding te verminderen tot de huidige snelheid van 0,1%. Het bleek dat superzware zwarte gaten de eerste waren die tevoorschijn kwamen, en al op sommige (nog steeds mysterieuze) manier vormden zich sterrenstelsels rondom hen.
Het is belangrijk op te merken dat de studie werd uitgevoerd op 4 sterrenstelsels, wat klein is voor een statistische steekproef. Misschien wordt een vergelijkbare situatie met massa niet waargenomen in alle oude sterrenstelsels. Bovendien verklaart het niet hoe zwarte gaten ontstonden en hoe ze erin slaagden een sterrenstelsel om hen heen te houden.
