Jong en massaal galactisch cluster waargenomen in X-stralen (blauw), zichtbaar licht (groen) en infrarood (rood)
Verrassend genoeg zijn de meest ambitieuze dingen soms het moeilijkst te vinden. Meer dan 20 jaar geleden begon een actieve studie van verre galactische clusters. Eén groep kan een vierhoekige zon bereiken. Maar objecten op afstand zijn te zwak om te observeren.
Maar ze zijn belangrijk om te bestuderen, omdat ze fragmenten bevatten van de primaire universele structuur en aanwijzingen kunnen geven voor het oplossen van het raadsel van donkere materie en donkere energie. Op dit moment is er een catalogus van 200 kandidaten voor galactische clusters. Als ze worden bevestigd, krijgen we een van de meest afstandelijke.
Clusters kunnen duizenden melkwegstelsels en biljoenen sterren vasthouden die in telescopen kunnen worden bekeken. In de X-ray review is een heet gas te zien. Er wordt aangenomen dat ongeveer 85% van de massa van elk cluster is verborgen in de vorm van donkere materie.
De schaal van de ruimte wordt weergegeven als een web van heldere draden en donkere holtes. Galactische clusters bevinden zich op de snijpunten van de filamenten, daarom zijn ze de sleutels tot het raadsel van donkere materie en donkere energie. Beide stoffen vormen 95% van het gehele universum, maar we zien alleen indirecte effecten.
Meer over de eigenschappen vertellen afgelegen galactische clusters. Als we ze vergelijken met meer approximatieve voorbeelden, kunnen we het proces van creatie en evolutie volgen.
Het beeld uit de Sloan-recensie (links) lijkt bijna leeg, maar het Spitzer-beeld (rechts) toont tientallen verre melkwegstelsels. Radiogolfkaart (groene lijnen) toont controle sterrenstelsels
Hoe verder het cluster is, des te moeilijker het is om te overwegen. Conventionele telescopen moeten lang naar één plek kijken om de benodigde hoeveelheid licht te vangen. 20 jaar was genoeg om een goede map te verzamelen.
Het was een lange reis, maar wetenschappers gebruikten aanwijzingen. De eerste stap is om te zoeken naar superzware zwarte gaten die zich verbergen in galactische centra. Ze absorberen het materiaal en geven heldere stromen vrij die zich buiten de melkweglijn kunnen uitstrekken. Het bleek dat ongeveer 2000 gelijkaardige tekens in de lucht werden gevonden. Daarna gebruikten ze archiefbeelden van de Sloan Digital Sky Survey en identificeerden ze de kandidaten.
Toen werd de selectie uitgevoerd via de Spitzer en werden 650 sollicitanten er doorheen geleid. De computer ontleende het aantal sterrenstelsels in elk frame en vergeleek het met een typisch aantal om overmatige dichtheid te detecteren.
Nu moeten onderzoekers de afstand tot elk sterrenstelsel bepalen om te bevestigen dat de groep echt is. Gebruik hiervoor de 4,3-meter telescoop Discovery Channel, evenals de Hubble en 10-meter Keck in Hawaii.
