Eerder dit jaar crashte NASA's LADEE maan-orbiter opzettelijk in het maanoppervlak na het voltooien van zijn missie. Nu heeft NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter-ruimtevaartuig een crashlocatie aan de andere kant van de maan ontdekt: een kleine krater en een handvol puin, dat is alles wat er nog over is.
De LADEE of Lunar Atmosphere en Dust Environment Explorer ("Ontdekkingsreiziger van de maanatmosfeer en stofomgeving") werd in september 2013 gelanceerd om 7 maanden in de baan van de maan door te brengen om de maan-exosfeer (fijne maan-atmosfeer) en de rol van maanstof in de atmosfeer te bestuderen.
Maar na het vervullen van hun hoofdmissie vanwege de kleine hoeveelheid brandstof, planden de missieleiders een reeks manoeuvres om het apparaat te verminderen. Vóór de directe klap werd waardevolle wetenschap uitgevoerd, maar op 18 april verloor NASA het contact met de sonde. LADEE stortte neer tegen het oppervlak van de maan.
De valpartij aan de andere kant van de maan was geen fout. In een poging om schade aan de historische Apollo-landingsplaatsen aan de zichtbare kant van de maan te voorkomen, werd besloten om het apparaat aan de achterkant te verbreken - een regio die al overspoeld is door de overblijfselen van ruimtevaartuigen die zich daar bevinden. Tot op heden was de exacte locatie van de LADEE-botsing echter niet bekend. Maar met de Narrow Angle Camera van LRO werd een kleine krater nauwkeurig geïdentificeerd nabij de geprojecteerde aanvaringslocatie.
"Het Lunar Reconnaissance Orbiter Camera (LROC) -team heeft onlangs een nieuw computerprogramma ontwikkeld dat een aantal beelden van deze regio voor en na de LADEE-botsing vastlegde", aldus Mark Robinson, hoofdonderzoeker van LROC aan de Arizona State University in Tempe. "Het bleek dat er zich in het geprojecteerde impactgebied verschillende kleine veranderingen in het oppervlak hebben voorgedaan.De grootste en meest opvallende eigenschap bevond zich op 295 meter van de LADEE-crashlocatie, wat erg interessant is!".
Deze waarnemingen van de laatste schuilplaats van de LADEE bevestigen dat de inslag plaatsvond op een halve mijl van de rand van de Sundman V-krater op een hoogte van 2590 meter.
Vergeleken met een asteroïde- of meteorietinslag vloog LADEE vrij traag, met een snelheid van "slechts" 3800 mijl per uur (1700 meter per seconde). In combinatie met de relatief lage massa en dichtheid van het ruimteschip ontstond een redelijk nette krater met slechts een diameter van slechts 3 meter. De krater was nauwelijks merkbaar in de resolutie van het LROC-beeld. Om de detectie van de krater te vergemakkelijken, werd verondersteld dat het puin gebruikte tegen de achtergrond van het oppervlak, dat was gevormd als gevolg van een botsing op een afstand van ongeveer 200-300 meter van de plaats van de crash. Het afval is georiënteerd in de noordwestelijke richting, wat consistent is met het traject van de uiteindelijke LADEE-baan.
"Ik ben blij dat het LROC-team de val van LADEE heeft kunnen vinden", zei Butler Hein, de LADEE-projectmanager van het Ames Research Center in Moffett Field, Californië.
En wie weet? Misschien zullen we over een paar decennia observeren hoe maanarcheologen stukken zonnecellen en fragmenten van platen reconstrueren om ten volle te waarderen wat er gebeurde tijdens de laatste fase van LADEE.
