NASA's New Horizons-missie bevestigde dat de dwergplaneet Pluto zijn eigen atmosfeer heeft, die lijkt op een lange plasmastaart die lijkt op de staart van een komeet.
Hoewel Pluto zich 40 keer verder van de zon bevindt dan de aarde, betekent dit niet dat het niet afhankelijk is van de zonnewind - de stroom van geïoniseerde deeltjes die door de zon worden uitgezonden. Wanneer de zonnewind samenwerkt met Pluto, wordt de atmosfeer teruggegooid en verloren in de ruimte, waardoor een lange staart wordt gevormd van 77.000 mijl (77.000 km) tot 68.000 mijl (109.000 km) lang.
Dergelijke functies zijn, zoals bekend, inherent aan Mars en Venus - de afwezigheid van een globaal magnetisch veld laat de zonnewind atmosferische gassen de ruimte in blazen. In het geval van de dwergplaneet Pluto, ontdekte de PEPSSI-spectrometer van New Horizons (afgekort Pluto Energetic Particle Spectrometer Science Investigation) stikstofionen voordat de missie een korte vlucht maakte, en SWAP (afkorting van Solar Wind Around Pluto), dat is bedoeld voor het meten van de interactie van Pluto met de zonnewind, ontdekte een holte van de zonnewind gevuld met stikstofionen. Deze studies tonen aan dat stikstof in de atmosfeer van Pluto geïoniseerd wordt door ultraviolet licht van de zon en dan, dankzij de zonnewind, een lange staart vormt.
"Dit is een eerste blik op de omgeving van Pluto," zei Fran Baggenal van de Universiteit van Colorado, Boulder, hoofd van de New Horizons Particle and Plasma Department. "We zullen in augustus meer gegevens ontvangen, zodat we deze gegevens kunnen combineren met de metingen van de Alice- en REX-tools en uiteindelijk begrijpen hoe snel Pluto zijn atmosfeer verliest. Daarna kunnen we andere vragen beantwoorden over de evolutie van de atmosfeer en het oppervlak van Pluto. ".
