te onderzoeken
De Cassini interplanetaire sonde, die al meer dan 11 jaar Saturnus, de ringen en satellieten bestudeert, maakt de laatste naderende toegang tot de satelliet Enceladus op zaterdag 19 december.
Een van de belangrijkste ontdekkingen van de hele Cassini-ruimtemissie (het einde ervan staat gepland voor september 2017) was de ontdekking van waterstralen met deeltjes ijs en stoom, die uit de scheuren bij de zuidpool in de ruimte worden geworpen.
Volgens wetenschappers is de bron van de stralen de oceaan onder het ijs aan de oppervlakte Enceladus, waarvan het water in contact staat met de rots van de satelliet. Dergelijke omstandigheden, althans op aarde, kunnen de geboorte van het leven veroorzaken.
De Cassini-sonde zal Enceladus naderen op 12-49 Noord-Amerikaanse tijd en zal zich op een afstand van ongeveer 5 km daarvan bevinden. Planetaire wetenschappers willen deze benadering gebruiken om erachter te komen hoeveel warmte er uitkomt onder de ijslaag van de satelliet. Deze studies zullen helpen om te begrijpen wat de bron van de waterstraal is. Linda Spilker, een medewerker van NASA's Observatoriumlaboratorium voor Ruimtevaartuigen, merkte het volgende op: "Door de hoeveelheid warmte te begrijpen die Enceladus biedt, kunnen we conclusies trekken over de geologische kenmerken ervan."
Cassini zal Enceladus blijven volgen tot het einde van de missie, maar tegelijkertijd zal het minstens vier keer verder zijn dan tijdens de zaterdagbenadering.
De geplande aanpak wordt de 22e op rij. Voordien werd de dichtstbijzijnde gemaakt in 2008, toen Cassini op een afstand van ongeveer 25, 6 km van Enceladus lag.
Volgens Spiker zal Cassini niet langer zo dicht bij de satelliet van Saturnus staan, maar de resultaten zullen niet minder indrukwekkend zijn: de gegevens die tijdens de missie zijn verkregen hebben een nieuw hoofdstuk geopend in de ruimteverkenning en, in het bijzonder, , plaatsen waar nieuwe oceanen kunnen worden ontdekt.
