Sterrenhopen zijn veel voorkomende structuren in het heelal, die elk bestaan uit honderdduizenden sterren in combinatie met de zwaartekracht. De foto van de Hubble-ruimtetelescoop toont vele clusters, waarvan er één NGC 1866 is.
NGC 1866 bevindt zich op de uiterste rand van de Grote Magelhaense Wolk - een klein sterrenstelsel in de buurt van de Melkweg. Het cluster in 1826 vond de Schotse astronoom James Dunlop, die een catalogus samenstelde voor duizenden sterren en deep space-objecten.
Maar NGC 1866 kan niet worden toegeschreven aan gewone clusters. Dit is een verbazingwekkend jonge bolvormige cluster dicht bij ons, dus de sterren kunnen afzonderlijk worden bestudeerd. Argumenten over hoe bolvormige clusters zich nog steeds voordoen. Maar soortgelijke waarnemingen hebben aangetoond dat de meeste sterren ouderlingen zijn met lage metaalachtigheden. In de astronomie worden "metalen" beschouwd als andere elementen dan waterstof en helium. Zwaardere elementen worden gevormd in de stellaire kern tijdens kernfusie, daarom geven lage metaalwaarden de oude ouderdom van de ster aan. Misschien zijn deze sterren zo oud dat ze bij de eersten na de oerknal waren.
Maar in het geval van NGC 1866 zijn niet alle sterren hetzelfde. Er wordt aangenomen dat er in het cluster verschillende sterpopulaties en -generaties zijn. Zodra de eerste generatie sterren verscheen, kon het cluster botsen met een grootschalige gaswolk, wat leidde tot een nieuwe golf van sterren. Dit werd gevolgd door het verschijnen van een tweede jongere generatie sterren.
