Orbitale variaties kunnen een sneeuwbaleffect veroorzaken in de bewoonbare zone

Orbitale variaties kunnen een sneeuwbaleffect veroorzaken in de bewoonbare zone

Artistieke visie van de aarde als een ijskoude planeet in een sneeuwbalstaat. Een nieuwe studie geeft aan dat aspecten van axiale tilt of planetaire baan een vergelijkbare situatie kunnen creëren waarin oceanen bevriezen en het leven niet kan verschijnen.

Onderzoekers uit Washington melden dat de aspecten van tilt en orbitale dynamiek in planetaire geometrie de potentiële geschiktheid van de planeet voor leefgebied ernstig kunnen beïnvloeden. Het kan zelfs leiden tot een "sneeuwbal" -toestand, waarin de oceanen bevriezen en er geen mogelijkheid is om op het oppervlak te leven.

De nieuwe analyse toont aan dat de plaatsing van de planeet in de habitatzone (er is een mogelijkheid voor de aanwezigheid van vloeibaar water) niet altijd voldoende bewijs is voor de beoordeling van potentiële bewoonbaarheid. Voor de studie gebruikten ze computersimulatie, waarbij werd nagedacht over hoe twee functies (de inclinatie van de planeet en de excentriciteit van de baan) het potentieel van het leven beïnvloeden. Ze waren beperkt tot planeten in de habitat van G-dwergen.

De helling van de planeet is de helling ten opzichte van de as van de baan, die de seizoenen regelt. Orbitale excentriciteit - de vorm (cirkelvormig, elliptisch, ovaal) banen. De aarde voelt comfortabel aan, omdat deze rond de zon draait met een axiale helling van 23,5 graden, zwakker zwaaiende gedurende duizenden jaren. Maar wat gebeurt er als deze vibraties sterker zijn? Vroege studies hebben aangetoond dat meer ernstige axiale neigingen in de habitatzone de wereld warmer maken. In een nieuwe analyse waren onderzoekers echter verrast dat de tegenovergestelde reactie waar zou zijn. Zulke werelden zijn in staat om een ​​sneeuwbaltoestand in te gaan als de helling van de planeet met meer dan 35 graden wordt verhoogd.

Nieuw onderzoek helpt de controversiële ideeën die in het verleden werden overwogen te begrijpen. Voor dit doel werd een complexe verwerking van de groei van de ijsbedekking en retraite in planetaire modellering gebruikt, hetgeen een significante verbetering ten opzichte van eerdere analyses is.

Het blijkt dat de ijstijden op exoplaneten de aardse in ernst overschrijden, en de orbitale dynamiek kan de belangrijkste factor zijn in de bewoonbaarheid van de planeet. Een dergelijke modellering zal ons in staat stellen om te begrijpen welke planeten telescopisch aandacht verdienen, wat aanzienlijk tijd en middelen zal besparen.

Opmerkingen (0)
Zoeken