Onderzoekers onderzochten 100 waterstofwolken die vanuit het centrum van de Melkweg stroomden en op weg waren naar de intergalactische ruimte. De Green-Bank (GBT) radiotelescoop van het National Radio Astronomy Observatory werd gebruikt voor het onderzoek. Hiermee kun je de Fermi-bubbels beter begrijpen - grote ballen met heet gas zweven boven en onder de galactische schijf.
Het galactische centrum wordt als een speciale plaats beschouwd. Aan de basis ligt een zwart gat, dat meerdere miljoenen keren de zonnemassiviteit overschrijdt, en er zijn ook gebieden met intense sterfelijke geboorte en vernietiging van explosieve sterren.
Deze energieprocessen (individueel of samen) creëerden een krachtige kosmische wind die twee grootschalige luchtbellen boven en onder de schijf van de Melkweg explodeerde. Ze zijn gevuld met gas dat is verwarmd tot tientallen miljoenen graden. Maar het is slecht verlicht in radio-, röntgen- en gamma-golflengten.
Ze waren echter via gammastraling door de Fermi-telescoop te bekijken, dus kregen ze dezelfde naam. Wat verhindert om de hete wind te bestuderen? Het feit is dat gas begiftigd is met een lage dichtheid, daarom is er geen praktisch vermogen om zijn beweging te volgen. Dit is waar waterstofwolken in het spel komen.
Als je een handvol stof in de lucht gooit, kun je de beweging van de aardse wind volgen. Waterstofwolken fungeren ook als testdeeltjes, wat een stroom van heter onzichtbare wind uit het galactische centrum aantoont. Het belangrijkste onderdeel van de wolken is neutraal waterstofgas dat gloeit op 21 cm. Voor de eerste keer werden wolken opgenomen door wetenschappers van de Australian National University. Nieuw onderzoek met een GBT van 100 meter heeft de waarnemingen aanzienlijk uitgebreid.
Het was mogelijk om een veel groter gebied rond het galactische centrum in kaart te brengen op zoek naar extra waterstofwolken die door de atoomwind konden worden gevangen. De onderzoekers vonden een gigantische zwerm waarin meer dan honderd snelle gaswolken ineengedoken zitten. Met hun kenmerken kun je meer te weten komen over de vorm van de site en de enorme energieën.
Natuurlijk meteen verrast door hun snelheid. In Fermi-bubbels bewegen wolken met een versnelling van 400 km / sec. Hoogstwaarschijnlijk verplaatsen ze zich in de kegel van het materiaal, breiden zich naar boven uit en verplaatsen zich van het galactische centrum. Daarom beweegt het voorste gedeelte naar ons toe en de achterkant vliegt ver.
De gemaakte modellen toonden aan dat wolken een kegel vullen die zich uitstrekt boven en onder de melkweg op een afstand van 5000 lichtjaar van het centrum. De gemiddelde snelheid van de wolken is 330 km / s. Het is echter nog niet mogelijk geweest om de rand van deze zwerm te vinden (waar de wolken beginnen te verspreiden of geïoniseerd te raken).
