Een internationaal team van astronomen meldde de detectie van blazar LBQS 1319 + 0039 in harde röntgenstralen. Voor de zoekopdracht is de NASA NuSTAR-ruimtetelescoop gebruikt. Blazars (leden van een groep sterrenstelsels met actieve galactische kernen) zijn krachtige stralingsbronnen in het elektromagnetische spectrum van radiogolven tot energierijke gamma-frequenties. Hun karakteristieke kenmerken zijn relativistische stralen die bijna precies naar de aarde zijn gericht.
Boven: beeld in het bereik van 3-24 keV rond de gedetecteerde bron. Het groene kruis is de locatie van blazar LBQS 1319 + 0039. Onder: NuSTAR-röntgenspectrum voor LBQS 1319 + 0039. Zwarte en rode kruisen - metingen van twee modules van het brandpuntsplan A en B. Zwarte en rode lijnen vertegenwoordigen de beste modellen van het röntgenspectrum, inclusief de transversale kalibratieconstante
Over het algemeen worden blazars door wetenschappers gezien als krachtige motoren die dienen als natuurlijke laboratoria voor het bestuderen van deeltjesversnelling, relativistische plasmaprocessen, magnetische velddynamica en black hole-fysica. Daarom kunnen waarnemingen van blazars op verschillende golflengten nuttig zijn voor ons begrip van dergelijke verschijnselen. Op basis van de eigenschappen van optische emissie worden blazars verdeeld in twee klassen: vlak spectrum (FSRQ) met opmerkelijke en brede optische emissielijnen en BL Lacs-objecten. LBQS 1319 + 0039 met een rode verschuiving van 1,62 werd oorspronkelijk toegeschreven aan het eerste type. Nieuwe waarnemingen tonen echter aan dat het activiteit vertoont in harde röntgenstralen. Het onderzoek werd uitgevoerd tijdens de studie van het stelsel NGC 5104.
De analyse toonde aan dat het röntgen-uitzendspectrum van LBQS 1319 + 0039 consistent is met de fotonindex 1,72 en de dwarse kalibratieconstante 0,93. Conclusies suggereren dat de röntgenstraling van een object typerend lijkt voor harde x-ray blazars. De exacte klasse van het object zal worden bepaald door nader onderzoek.
