De onderzoekers voerden multigolflengte fotometrische en spectropolarimetrische waarnemingen uit van de quasar 3C 279, waarin ze drie verschillende perioden van activiteit opmerkten.
3C 279 bevindt zich op het territorium van de Maagd en vertegenwoordigt een optisch gewelddadige wisselende quasar (quasi-sterrenradiobron), bekend om zijn variaties in zichtbare, radio- en röntgenbanden. Recente beoordelingen hebben aangetoond dat 3C 279 moet worden toegeschreven aan de groep blazars, een zeer compacte quasar geassocieerd met een superzwaar zwart gat in het centrum van een actief grootschalig elliptisch stelsel.
Blazars kunnen worden gezien als krachtige motoren, die dienen als natuurlijke laboratoria voor het bestuderen van deeltjesversnelling, relativistische plasmaprocessen, magnetische velddynamica en black hole-fysica. Ondanks het grote aantal waarnemingen in 3C 279 bij verschillende golflengten, zijn er nog steeds onzekerheden met betrekking tot de locatie van de aanmaak van gammastraling bij de bron. Begrijpen, wetenschappers van het Instituut voor Radioastronomie. Max Planck (Duitsland) analyseerde lichtcurves voor 3C 279 van 1 mm naar gammastraling over een periode van 6 jaar.
Polarimetrisch observatiegedrag vergeleken met gammastralen en UV-continuüm voor 3C 279
De analyse onthulde drie verschillende perioden van activiteit in 3C 279 (A, B en C). Tijdens periode A werden meerdere flitsen waargenomen in gammastraling, evenals analogen in de optische (V-bereik), UV-continuum en nabij-IR-straling. Gedurende periode B werden meerdere flitsen geïdentificeerd in het optische V-bereik met heldere analogen in het UV-spectrale continuüm en nabij-IR.
Op tijdstip C zijn we erin geslaagd de hoogste gammastralen te observeren. Alles wijst erop dat het dominante mechanisme voor het creëren van gammastraling in 3C 279 verandert met de tijd. Maar er is een mogelijkheid dat de locatie van de gamma-stralingszone zelf kan veranderen, afhankelijk van de bedrijfstoestand van de centrale motor.
